‘Moeke? Woar is kraant?’
‘Wàt mostoe mit kraant!’
‘Gewoon. Lezen.’
‘Staait niks veur die ien. Dij is al vot. En huifst ook nait achter kieken.’

Hai zol oet tied kommen weden.
Ik run op n draf noar boeten, achter hoes krieg k fiets en met n stain ien t lief gaait t deur t dörp. Bie vring, van t kaampke laand boeten dörp, spring k van fiets en smiet hom ien t gras.
Lopt mie n rillen over rug. Haisterg, ien n diezeg zicht zuik k aal houken en hörns òf.
Ze binnen vot.

Aal doag ging k votdoadelk noa schoultied dörp oet en achteroet t laand ien.
Gain gezoes aan kop.
Vogels kieken, nusten zuiken, bie sloten laangs strunen. Dreumen ien onderwaal bie stilleghaid van ruzzelnd raait. Geluud van moeskes. n Röt dij laangsvoart en schrikkeg om hom tou kikt. Of n wezeltje dij drok is en no en din op achterpootjes stoan gaait. t Zaachte, klokkernd geluud van petriezen mit heur jongen en n fezanthoan, dij hom hoog oetstrekt en mit flappernde vleugels zien blikkerg schraauwen heuren let. Boas van kontraain. En bie tieden wiedvot n traain of t grommen van n trekker dij t laand vervret.
Ankommend joar zol t doan weden kreeg k aal te heuren. Gezichten stonden draaigend en vinger ging nogal ais omhoog. Doan mit t feest. Noar n aander schoul. ‘Zels leren.’

t Was ááns wèst, dij dag. n Duusterblaauwe lucht hong swoar over wereld deel. t Laand was leeg en stil. Ien hoageldoorn zaten kraaien braidoet en laiten vleugels hangen. Ogen dicht. Snoavels woagenwied lös. Niks nait op zuik noar aal dat dood gaait.
Achteroet legde k fiets ien t raait onder ien waal. t Heu ston op ruders. Aan raand van t laand lait k mie tegen ain deelvalen. t Körtschoren gras stak achterkaant ien mien blode bainen.
Aalderwegens jeuk. Dunderknuut. Leutje drokke baistjes dij hinneweer krieweln. Aanderkaant sloot vlogen n stuk of wat holtdoeven op aarten. Stonden hier en doar poaltjes woaraan kraaien omdeel hongen aan n taauw om ain poot. Vleugels verhenneweerd oet zied. Stil.
Woarom deden boeren toch zukswat mit daaier.
k Haar t al gaauw zain.

Dou k weerom fietste zaag k n fietskaar bie n vring, mit twij melkbuzzen. t Lèste kaampke gruinlaand veur t dörp. Ien t laand stonden twij koien.
Op ain knij, aan ziedkaant, stief ien n kou votkropen zat e, te melken.
Ik hil bainen stil en lait mie oetvoaren.
Wat haar ik mit n aander zien proaterij van neuden. Aal dat gehaaime grode-minsen-gedou. Gereudel doar joe niks wiezer van werden. Nooit wer der zegd doar t over ging.
Ik stopte en dee vout op n staang van vring.
Man was ja allinneg. Zien moeke was veureg joar zo mor oet tied kommen. Was gain mìns dij om hom gaf. Sunt dij tied kreeg e gain eten meer. Hai kromp aal doag. ‘Allinneg zoepen’, wer der zegd. Jannever. Femilie kwam der nait bie hom over vlouer. Oomzeggers en kammeroadjes moggen nait bie hom speulen op deel en ien heu. Woarom nait?
t Zel joe mor overkommen. Gain moeke meer.

k Zaag dat e n haand aan kou dee. Stovvelg kreeg e bain onder t gat weg en kwam ien t ìnne.
Dou e emmer onder kou vot kreeg streek en klopte hai heur eefkes aan ziedkaant rug, en was richten mie lopen bie vring. Kaalm lait e melk ien teems lopen en zette emmer op grond, zien grèlle sege-ogen op gliefkes knepen. Dou e kloar was vreef e mit rug van haand n swaartgruine gleer veur kop en trok alpino schaif op stee. Stoef boven ogen en ain kaant op t oor. Aander haand dee ientied hupzeel aan zied en kreeg sjekpuut oet bovenbuuske van zien blokte bloes. ‘Moi.’
Stonden nog twij tanden en n swaartgeel stompke ien bovenkaant van t duuster, goapend gat zaag k nog net. Baaide kanten mondhouken was opdreugd broen omdeel lopen, ain kaant bie haals laangs ien bloes. n Ziedkaant bloes was gruin van koustront, dat over ging ien zien mesestern boksem. Ain op grui. Hai kon der wel drij moal ien.
‘Moi.’
Hai stak braand ien sigret en kreeg emmer. ‘Kom!’ Ien n dikke kwaalm van swait en stront maank smook draaide hai hom om, stief houstend.
Ik zöcht nog even ien t rond. Mos sloeken.
Hai bleef stoan.
Dou stapte k toch mor van fiets en klom langzoam over vring.
Dij krompen ainspaanjer zunder moeke. Dij ogen, dij graauwe ongeschoren oetkiek. Woarom aal dat oordailen en veroordailen van elk? Wat was dat toch? Dat zulfs domie en olderling heur al mit hom bemuiden. Woarom?
‘Klara negen en Coba vattien.’ Hai legde haand op rug van kou en streek heur. ‘Bèsten. Geven goud.’
Vaaier grode, daipbroene ogen keken mie aal kaauwend aan. Bedoarde zaachte daaier mit heur slovve oetkiek. Dat dreumerge. Dat nkander begriepen.
Hai ging op n knij zitten, vreef alpino nog n moal op stee en wees noast hom ien t gras mit aander haand.
Ik keek nog ais om mie tou. Dat wirrelnd waarme weer ook.
Hai wees nog n moal en klapte eefkes noast hom mit pladde haand.
Langzoam ging k op knijen.
Wie zwegen. Hai smookte. Tot aan t lèste èndje. Klaimseg en broenbakkeg tusken zien soeterge vingers.
Lucht hong swoar over ons deel. Ik keek nog n moal over t laand, noar fiets bie vring en noar t dörp.
Zien haand vreef even over mien bovenbain en dou over aarm.
Oam hotterde en stoekte. t Haart bonkte mie ien haals dou oam omdeel sloug, daip onder ien moag. Kop ston ien braand.
As n taang kneep zien haand om mien pols: ‘Kins hom al stief kriegen?’
Knijen zaten vroren aan gras. n Kou houstte.
‘Loat mie ais vuilen. En krieg mienent ook mor even vaast,’ heurde ik van aarns wiedvot. Aander haand kroop over mien bain noar boven en eefkes lait e pols lös.

Trillend en haildaal ien toeze zat k n zet op bankje bie kerkhof.
Dou e pols löslait was k der oetreten. k Haar vleugels dij mie over t laand en vring bie stroat laangs vlaigen deden.
Wat was dat toch? Gróde mìnsen. Manlu. Woarom?
Dij gemaintelu, dij haitied mit n man of wat mit heur dikke koppen bie nkander stonden te kraben ien toentjes, en noar èlk bèlken deden: ‘Hé!’
En as ie stopten: ‘Het dien moeke ook dikke joaren, mien jong? Hes ook nog n zuster? En… hes al ais achter de zak scheten? En goud oppazen veur t wicht van…, dij het al wel n schietkoar kloten versleten hur.’
Wat wollen zai toch aal?

Ik krieg fiets oet gras. Wat nou?
Bie geluk hebben buren kraant nog.
Ik oam daip en sloek en sloek. Op n draf mout k noar wc.
Hai is dood. Dood. Noar zien moeke.
t Staait ter echt. t Klopt. Achtenzesteg.
“Steeds houd ik de HEER voor ogen, met hem aan mijn zijde wankel ik niet.”