‘Lopst weerom, rechts dat stroatje deur den noar links en lopst der zo in,’ laagt t jonge zummerjurkje noast heur fietse veur t stoplicht as de verdwoalde dichter vragt hou hai in Prinsentoene komt. Hai zugt weer woar e is, woorden zitten of hangen op n baankje of ze liggen laankuut in t gras, hebben… Continue reading →

Mien stim stoekt doe lopst mien leven uut ik hoal allain mien scholders op wat aans as mie der bie deleleggen wait ik nait te doun ik speul n laid van verdrait zet ale roamen open veujoar let mor op zok wachten wos mien moeke zok gain road den schoonde zai t haile huus ik… Continue reading →

rond t uur van middernacht internetten oartslelke stroaten hail wat òf – trekken vèrre gelaifden noar zok tou deur n klik dit is persies tiedstip doarop – kiek – heur gerdien schoft zai bezied – hai zienent – in n vlocht moaken ze oogketakt op kroepòfstaand