Sprille zun, vogelgeluden, poaskepronk k Har docht dastou veurgoud aan aander ziede van grode plas blieven zolst en vandoage staaist inaine veur mien deur Hou is t nou? – Kiekst mie geliek aan as derveur Gaauw din, ain koppie thee

Muren te klaain, bainen te zwoar, genog tied te veul en aldergloepends verlaifd. Wat schienen wilde wienbloaren verlaaidelk goldgeelbroen t Alderlaifst kuierkar pakt en kuiern mit hom en din t ding delesmeten in t strewail en soamen luustern noar d’ganzen; hou dij gakkend noar zummer tou raaizen. Vlugge, mien laif, vlugge din, n leste haarfstdoetje