Onrust heerst, drift dichter stoef bie zee mit vouten op slikken wat blubt, n bobbel vlakte vol gehaimen. t Wiede niks rakt bloud en daibe oadems, let vleugels lös veur sweef van maale dreum noar sloapen. Zoltzee lokt, trekt aan aiveg op en deel rekt hom, roadselt mit wolken en wiend. n Schroal vol belk… Continue reading →