Vandoag is alens te wied om dicht bie die te komen. Toch mor tegen beter waiten in bie dunen laangs noar t end van t aailand. Doar is t leeg en stil. De vuurtoren aan overkaant trilt in de stekende zun. Boven t zaand schrieven swaalfkes onbegriepeleke taikens tegen t aivege blauw. Tied het hier… Continue reading →

De lucht is wit. Ien V-vörm vaalt n schaar over t graauwe laand, gaanzen! Ze vreten heur vol met et jonge gras en rusten uut ien t ooievoarsnust. Ien e dobbe kieken de wottertrappelnde eenden verstoord omhoog. Boven et nust dwirrelt et jonge ooievoars-poar onmachteg tegen de massa.

k Heur snij roegeln van t dak:wie hebben oardeg watsteukeln doan leste tied. Ok t veujoar komt dichterbie:is t nog nait veul waarmervan worden tusken ons baaiden.

Guster zeest mie dast meschien nog veur mie aan gaaist. Haarst weer d’haile godgaanze dag staarvensmuideg op d’baank legen, mor dat was guster.   Vandoage zwaait dien vrije aarm hemelhoog hosanna ast mie op dien zulftrapper elektries in d’muide vlogst op dien geluksfietse. Kreegst hom morzo kedo om aal dien oproem – noawaark veur aine… Continue reading →

Zai drieven deur n ansichtkoart,nait op drift mor volkommenzeker en wezenloosvan plantoazie noar plantoazie.t Is nooit aans weststroalt van heur gezichten òf:aal wat ons is, bestaaitas decor om ons drievendte holden bie laangs roegte,over dèlte en deur n levendat nait leefd wordt mordroagen deur aal wat onstouheurt, deur aal watwie nooit wezen willen. noar de… Continue reading →

Guster is der n jonge sprutterTegen t roam aan vlogenHai was nog waarmSnoavel wied openPootjes stribbelden tegenNek broken Ik heb hom begroavenIen toen onder n boomTot troanens tou aandoanDat zaachte dons, dij verenZien kraaloogjesDoar kin ik hail min over Net oet t nust en denZo gaauw al doodNoa tien menuten vlaigenLigt e alweerOnder n graszood

Zuik noar n licht dat altied blift n licht dat duuster ophollen dut dat van gain wieken wait Zuik noar woorden dei betaiken dei oetkieken noar nkanner verbienen ien soamensproak   Luster den om nait te waiten voug klaank en kleur tou toal Neem nkanner mit en taiken n pad noar mörgen

Ok as zai sleptis zai wakker in mie,zet t mesin stilte van perfektie.Ok as k sloap holdtzai mie wakker,woar of zai ok isschoft zai tussen mienregels deur, moakt tongenlös, ontregelt,doekt op as k heurnait meer in reken heb,bringt zai levenin dood holt asin dizze woorden. Doar is zai gloepens haard in.

Ik heur die zeggen: ‘Ik dìnk dastoe dìnkst dat ik dìnk …’ t begun rokt ja noar flustern en t ind noar gestink. Doe zugst mie dìnken: ‘Wat is t, dastoe dòchst dat ik zee!?’ Doar mokst n maal petret van. Heb ik gain verlet van. Doe reerst haard, dammee! Men heurt mie miemern: ‘Tou,… Continue reading →

Ik dòchde dat zo’n vezel moakt van glasnoodzoakelk in t medèrne levent wasaan d’kiekkaast, d’proatdroad, t internet.n Roeg gat kwam in de gevel … Vörstverlet!n Kastje wer verkeerd aan d’mure klaaiden drijmoal klonk: ‘k Goa nait, veurdat t aal draait.’ Ain haar hoast drij monteurs op ain metras;haar moandenlaank de tillefoon onpasen t haile joar… Continue reading →