De Sömmerdagen trecken over de gruveraauw, roeg, hartbrannte Polder – dat Land in d’ Overgang, dat al lang geen Verleden mehr kennt. Alleen de Röök na d’ solten See van ’t Heffwaddenzee bi Westenwind verraadt dat Herkomenoorsprong van dit Land as en depe Sücht ut de Dagen van ’t Begünn. Klik op woorden mit puntjes doaronderHier… Lees meer →

De Polder liggt d’r dump un stumpverdoofd unner ’t Steerngetinkel, unner d’ rode Blinklüchten van de hoge Windkrachtmöhlens. In d’ Feernte schient de Fabrik de Hemel an. Dat Land lettliekt nu as maakt van hoger Hand, verlüst sien Symmetrie unner d’ hoge Kuppel van d’ blaudunker Kosmos. Geen Konturen mehr to sehn van ’t Menskenwark…. Lees meer →

Dat veerkante Land kummt weer vandagte veurschien in ’t halve Düüstern un Autolüchten haasten in d’ Feernte over Straten na d’ eerste Schicht. Ok dat Quarteer word wacker, Mensken stappen in Autos of lopen na d’ Busstopp, wachten daar in dat Graffiti-Gemaggel van dat Glashuuske, waar de Sünn sachtfoots dat Terrain verovert, un all, wat… Lees meer →

De bleke Nacht word rood in d’ Oosten un bi Dau un Dag treckt d’ Sünn anhoog, schüddt in ’t Riesen hör gleinigegluiend Lechtelicht schüün over ’t veerkante Land, de snoorliekelienrecht Sloten bilangs un dwars over ’t Deep, over Richelpahlen, Koh-Derenkoien, Vogels an d’ Grund un in de Lücht, raakt de Windkrachtmöhlens un – batts – dat… Lees meer →

»Meine Motive sind die von der sinnlichen Gegenwart evozierten Erinnerungen an Ausschnitte der Welt, die einmal mit unsagbarer Bedeutung aufgeladen waren, einen ganzen Lebensentwurf enthielten«.Heiner Altmeppen, Maler des Fotorealismus Wi bediekten na d’olle Wennstgewoonte de neje Polder, trucken Sloten un Straten, un all, wat wi vörnanner kregen, benöömden wi in uns olle Taal un wassen… Lees meer →