Snaachs waarkte k ien circus, as donker was en kil. Din kroop k bie tiegers en hil heur kaalm en stil. k Haar nachtdainst ien circus, flusterde tiegers ien t oor dat zai zaacht en laif van oard wazzen, dat zai n hekel haren aan moord. Din ging k noar peern tou en zee tegen… Lees meer
Categorie Gedichten
Klaas Duursma
Uutweg
Argens woar allinneg n gedachte tastboar is en t stoffelijke ontbrekt doarlangs probeert n vraauw te ontkommen an de tied die heur aal verder noar veuren sleept. Ze wil weerom over de doagenlange sporen van heur noagels ien t zaand tot alle kolde verdwient en tast weer overgijt ien zicht. Doar woar guster weer vandoag… Lees meer
Rik Andreae
Sloot
Achter t eerbijbèr ligt n olle sloot. Hai zegt: Doarin bin ik as kind verdronken. t Blauwbrageld jong wordt wossen. Noar boven stuurd – zunder eten. n Kip vrut – n slak zuikt op zien blad. Laangzoam, denkt t toentje, hou non wieder? t Wordt stiloan oavond. Stof twirrelt omdeel, valt op steeën, soms nait… Lees meer
Annie Martens
Törfsteker in Kiel
Op mien hoge noren kom ik m in de muid t is n Zwitser nait op ski’s, nait op klompen moar op zokken mit goaten God smeet m de baargen uut om hier in t veen de waal op te kroepen Ik steek m zien aigen scheuvels tou deurlopers, ze lagen nog bie mie op… Lees meer
Pim de Noues
Wiend roast deur polder
Wiend roast deur polder Jagt duvels over broakklaaigrond Scheurt aan raait, bomen en ploatsen Zwakste takken breken machteloos of Wiend roast deur t bedrief Jagt duvels over aarbaiders hin Scheurt aan heur: man- en vraauwlu Zaachtste minsen boegen muiteloos deur Wiend roast deur wereld Jagt duvels over medioa Scheurt aan opponenten en onderdoanen Zeubelste laaider… Lees meer
Pim de Noues
Veuls te glìn
Zun haangt veuls te glìn boven eerde veur mien diezeg dookgemoud mit mien kop vol widde wolken kin k mor naauw onwenneg zain ien de roegte van de stroeken gloept mie aan n helgreun baist binnen ien t te haite zoaltje laagt n kerel ien t blaauw verlaifd noar dij maaid, ooit mien gelaifde – schiere… Lees meer
Gerd Constapel
Portrett van en Polder
bi Sömmerdag: Epilog
De Sömmerdagen trecken over de gruveraauw, roeg, hartbrannte Polder – dat Land in d’ Overgang, dat al lang geen Verleden mehr kennt. Alleen de Röök na d’ solten See van ’t Heffwaddenzee bi Westenwind verraadt dat Herkomenoorsprong van dit Land as en depe Sücht ut de Dagen van ’t Begünn. Klik op woorden mit puntjes doaronderHier… Lees meer
Gerd Constapel
Portrett van en Polder
bi Sömmerdag: De Nacht
De Polder liggt d’r dump un stumpverdoofd unner ’t Steerngetinkel, unner d’ rode Blinklüchten van de hoge Windkrachtmöhlens. In d’ Feernte schient de Fabrik de Hemel an. Dat Land lettliekt nu as maakt van hoger Hand, verlüst sien Symmetrie unner d’ hoge Kuppel van d’ blaudunker Kosmos. Geen Konturen mehr to sehn van ’t Menskenwark…. Lees meer
Gerd Constapel
Portrett van en Polder
bi Sömmerdag: De Maandag
Dat veerkante Land kummt weer vandagte veurschien in ’t halve Düüstern un Autolüchten haasten in d’ Feernte over Straten na d’ eerste Schicht. Ok dat Quarteer word wacker, Mensken stappen in Autos of lopen na d’ Busstopp, wachten daar in dat Graffiti-Gemaggel van dat Glashuuske, waar de Sünn sachtfoots dat Terrain verovert, un all, wat… Lees meer
Gerd Constapel
Portrett van en Polder
bi Sömmerdag: De Sönndag
De bleke Nacht word rood in d’ Oosten un bi Dau un Dag treckt d’ Sünn anhoog, schüddt in ’t Riesen hör gleinigegluiend Lechtelicht schüün over ’t veerkante Land, de snoorliekelienrecht Sloten bilangs un dwars over ’t Deep, over Richelpahlen, Koh-Derenkoien, Vogels an d’ Grund un in de Lücht, raakt de Windkrachtmöhlens un – batts – dat… Lees meer