Wat mout dij moan nou
overdag zulfs nog,
ons flets zo te begluren,
of kin e snachs din
host zien draai nait vienden?
Dij blaike holle wangen
loaten gain hond ien vree.
Aaid weer aans optuugd;
dun op gloep, of haalfom swaart
tot rond en hui, de volle bats
zo fel, dat zulfs t bomen
dikke spoukebos, spril
ienkiek geft aan vogeltjederij,
dij huverg host bevroren lieken,
heur veren aal wieder boegen.
Hertejongen zainen bloots
gain verschil mit overdaag.
Weerloos dood hangen tak en bomen.

Toch, mit dij moan aaid op kuur
schut elkain ien n stuup
of boudel boven wel deugt.
Mor voak gruit din juust
nait veur t oog, troost en laifde,
dij ale schepsels mooier moaken.

Boven gain laamp is gain leven,
gain pad, gain dreum mit
glui van parlemoer en sulver.