Bosman zat bie toavel veur t grode roam. En hai dee haildaal niks. Hai wol der aigelk wel wat voaker oet, mor om verschaaiden redens bleef e aal meer ien hoes. Desondanks was t n aangenoam gevuil om gainain tot last te wezen of te kort te doun, zo as e hier zat bie grode toavel. Gain vraauw dij hom aingoal aankeek as ze bie hom aan toavel zat. Aandacht geven is ook aandacht aaisen. Zien vraauw wol destied aingoal proaten, hai was gain proader. Veur t lezen van kraant of n bouk mos e aaltied n mement zuiken dat zai der nait was of dat ze aanswat dee.

Bosman haar niks gain schilderijen of aander ploatjederij aan muren. Dat was gain desienteresse, mor n soort van culturele ascese. Hai haar juust n grode bewondern veur schilders en groafische kunstenoars. Mor hai wol nog nait de klaainste reproductie aan muren hebben. t Was haildaal wit ien zien flat. Zien vraauw wol destieds wèl geern wat aan muren, mor dat mos den bie meubels of t vlouerklaid pazen. n Gruwel veur hom, hai het t altied tegenholden kind, zolaank as ze bie hom was.

“Geboortedatum?” vroug t hoogblonde wicht hom lestdoags op t artsenlaboratorium, mit heur rode laknoagels en widde kantoorvingers. Hai mos 21 feberwoari 1938 bekennen, mit kop noar beneden as n potloodventer op plietsieburo, dij zien wandoad tougeven mout. t Wàs feidelk ook vrezelk as e homzulf smörgens in badkoamerspaigel zaag. n Betrekkelk korde man, koal op wat plukken hoar bie oren noa, mit n rode klompneus boven zien stomp ofknipte grieze snor. n Oetzakte buuk, spillege, spierwidde bainen en broene brokkeltanden. Laggen dee e al nait veul meer en as e knees din mit mond dicht. Dikke donkere vollen onder ogen en t oetzakte waangvlees leek of ter zo ofvalen kon. t Wicht keek n seconde noar hom op. Gedver…, laag op heur rood aansmeerde lippen besturven.

Bosman haar kortsleden n nuigen kregen veur n receptie van t 25-joareg jubileum van Van Huis, dij hom as chef taikenkoamer iendertied opvolgd was. Hai betrapte hom der op dat e der noar oetzaag om Dorien weer ais te zain, heur ofdailenssecretoareske. Hai haar der n moal n lutje affaire mit had dij jammer genog maal oflopen was. Zai haar hom, noa n veur baaiden onverwacht romantisch trevven, bekeren wild mit heur huppelgeloof en dat was hom te gek worden. Mor nou, alweer n poar joar loader, was e toch wel wat nijsgiereg noar heur.

Dij Van Huis was nou n kwart aiw alweer architect, wat e zulf nooit beraaikt, mor wel geern wild haar: architect, vörmgever, ontwaarper van wat den ook, gebaauwen, auto’s, kunstnijverhaid, kopnschuddels van Ikea desnoods. Ondanks goie sievers op t endrapport van legere schoul kwam der gain meester bie t aarbaidersgezin om te vroagen of jong nait deurleren kon. Joa, hai kon din wel noar ambachtschoul ien Oethoezen, n vak leren. Zo wer e timmerman, t begun van n carrière mit n wiede omweg. Men kon dat aan leste joaren van oorlog wieten, dou ging t ter mit noar schoulgoan wat roar omweg. Mor jong van dokter, zeun van n dikke boer en notoaresdochter kregen ien leste oorlogsjoaren bieles bie hoofdmeester ien hoes, ientied dat hai en zien kammeroaden op stroat omswonden.

Van Huis waarkte nou traauwens ook nait meer op t bureau ien Stad. Hai haar n nije functie ien Laiwoarden kregen en doar zol receptie ook holden worden. Mit nog twij old-collegoa’s, Van Dieken en Hulshof (zai nuimde nkander nog altied bie achternoam), gingen ze dij vrijdagmiddag mit Hulshof zien splinternije auto derhin, n hoge, swaarde Japanse SUV. t Was al hoast duuster en ook nog apmoal regen. Bosman was blied dat e zulf nait rieden hufde. Hai zaag min ien duustern en benoam as t regende.

t Was n luk uurke rieden en eerst kwamen zaikten en kwoalen aan bod mit smuie anekdotes der bie, zoas mainsttied gebeurt as ollen nkander tegenkommen. Bosman zat achterien, wer zodounde wat minder betrokken bie dij gesprekken en was doar blied om. Bie hom wer t geheur wat minder. Hai mainde dat minsen tegenwoordeg aal ondudelker prouten en voak wat prommeln deden. Vergoaderns en lezens ging e nait meer hin, honderd om ain dat e spreker nait verstoan kon. En din zien geheugen, dat wer stoaregaan n probleem. Van vrouger wis e ales nog persies, mit noam en tounoam en ien geuren en kleuren, ook letterlek. Mor wat ter veurege week was, kon e hom sums haildaal nait meer ien t zin bringen. Bosschoppen mos e absoluut opschrieven, aans kwam e mit n pak kovvie thoes ienploats van melk. Doarnoa, tot aan Laiwoarden aan tou, ging t over aktiviteiten doar Van Dieken en Hulshof nog slim drok mit waren. Want as oldere mout je wel actief blieven. Nait allain veur joen aigen gaist en gestel, mor meer nog om zain te loaten dat ter nog gain geroaniums ien t blikveld stoan. Bosman haarzulf nooit veul omhanden en hil hom ien zien noodgedwongen isolement bezeg mit bouken lezen, literatuur en filosofie, meziek en achitectuur.

Receptie wer holden ien n splinternij kantoor van de architectengroep, dij net ontstoan was noa n fusie van drij bureaus. Van boeten rondom haildaal mit widde kunstofgevels, apmoal gelieke grode roamen ien daibe nizzen, drij verdaipens hoog. Ach, wat toch n aarmoud, ales t zulfde ainmouersgoud. Achter entree was n grode en hoge ontvangstroemte van twij verdaipens. Ze werden deur n gastvraauw ontvongen, dij mit n nareg soort van tegenzin heur jazzen opburg.

Van Huis en zien vraauw, baaide ien heur beste goud, stonden wat verloren midden ien dij roemte. De drij mannen feelsiteerden heur baaiden en Van Huis zee plichtmoateg n poar woorden om te bedanken, hai bleef toch altied n stieve kerel. Mor zien vraauw was n stuk hartelker en ienformeerde noar raais en gezondhaid van heur drijen. Van Huis zien ollu, zien twij puberjonges en aander femilie waren der ook en zaten wat stilleg bie nkander aan n toavel aan ziedkaant. Waren nait zo haile veul minsen veur zo’n grode roemte en dij zaten ook apmoal aan ziedkanten. Mainst jonge minsen en zeker haalfschaid vraauwlu hier. Apmoal casual, zo as dat op vrijdag gewoonte worden was ien t bedriefsleven. Spiekerbroeken mit kepotknipte knijen, slobbertruien en gainain mit n strik veur.

Op recepties van jubileums wer bezunegd, heurde Bosman van n collegoa. Wer ook gain draank meer schonken, wat Bosman begriepen kon, drinken noa waarktied en din ien auto … Mor hai von t ook jammer, haar wel rekend op n poar glaskes wien. Tousproaken waren al west, of werden nait holden, dat kon Bosman nait meer noagoan. Gelukkeg, want ien dit soort tousproaken wordt ter veul gelegenhaidsgelul verkocht.

Bie oetgiftebar van kovvie mit gebak en vrisdrinken was t wat drokkeg. Bosman en zien old-collegoa’s zagen votdoalek heur aigen pazzipanten van vrouger. Ze schudden nkander haand, slougen op scholders en laagden en deden. t Clubke van old-collegoa’s ging bie n grode ronde toavel zitten. Al gaauw was t n laggerij, n belken en roupen. De eerste moppen vlogen al over toavel. n Poar moal kwam der n nog verloate old-collegoa bie en din begon t handenschudden en t scholdersloagen weer vannijs. Van Huis en zien vraauw ien t midden van ontvangstroemte haren der gain dail aan en keken wat zuneg van al dat gedounde. Bosman vuilde hom ploatsvervangend wat ongemakkelk.

Och en Dorien kwam der wat loader ook nog aan, soamen mit n nije collegoa dij Bosman nait kon en dij heur van hoes ophoald haar. Hai schrok ter van, wat zaag ze der oet. t Hoar haildaal gries en dun, ogen swaart omraand en flets, veul kroezen om mond en ien haals en n voalgele kleur op t gezicht en handen. Bosman heurde van n aander collegoa dat zai as vrijgezel allaain op heur flatje woonde. Noadat zai ook stopt was mit t waark, haar ze zo goud as gain contacten meer, olders allaank dood en gain noaste femilie, gain vrunden en gain kennizzen. Heur waark was heur ales west, mor ze mos der ook oet noa de zoveulste reorganizoatsie. Zai is vanwege heur isolement en gesukkel mit heur gezondhaid aan draank kommen en zaag der ook zo oet. Of ze twinteg joar older worden was. Ze was al nooit n dikke west, mor nou was ze vel over bonk. Ze kwam der aanlopen mit baaide handen ien nkander volden veur buuk. n Collegoa vroug of ze t kold haar. Nee, heur linker aarm was lam, n beroerte. Och wat n aarm en onneuzel vogeltje, t begrootte de collegoa’s apmoal hail slim en zai draaiden gedainsteg om heur tou om stoul, drinken en gebak aan te langen. En din wer der hier ook nog gain draank schonken …

Zai keek n poar seconden noar Bosman op mit ogen as van n dooie vizzenkop.

“Daag,” zee ze schoapachteg. Gedver…, laag hom op zìen beurt op lippen besturven. Hai wol heur eerst ook n kuske geven net as aandern deden, mor zaag der op t leste mement vanof, t bleef bie n slap haandje. Meedlieden en ofkeer streden om veurrang bie hom. Mor ze ston hom tegen. Dat ston ze eerder ook noa zien leste oaventuurke mit heur. Mor nou was e der haildaal kloar mit. Wat n stakker!