Hai draaide deur van t slöt en mit n groots geboar draaide hai ook t widde bredje om.
-Open-, ston der mit dikke vaarfletters op. Nou kon elk mor kommen. In zien galerie. In zien aigenste galerie. Hai keek noar boeten mit aarms overmekoar. t Was wel nait de drokste winkelstroat, mor t kon der mit deur. Mit zien tillefoon muik e n opnoame van drijhonderzesteg groaden. Datteg schilderijen kon e kwiet in dizze roemte. Zien schierste waark hong veur pronk op de widde muren. Hai bekeek t resultoat op t schaarmke en zag dat der nog ain ding nait in orde was.
Op n swaart, klain toaveltje ston nog n swaarte deus mit inhold. t Was aal duvel aan mekoar bakt en der was mit vaarf kwengeld. Rommel! Dat mos nog even noar t achterhoes en den….
Achter hom ging deur open en der stapte aine noar binnen. Dat was toch singelier. Der kwam nog n vernissage. Dij zol op vrijdagnommerdag ploatsvinden. Mor dit was den de eerste kieker.
Hai draaide zuk om en vuil stil. Veur hom ston n vraauw op leeftied. Veur zien galerie ston n auto parkeerd. En dij oldtimer kwam hom bekend veur. Veur zien galerie ston n Cadillac DeVille convertible. En binnen ston ze. Ze druig n broenege houd. Nog altied t mantelpakje en ze was behangen mit dinkjes van gold. Heur entree was nog aaltied grandioos. Doar ston ze. Madame Kakkineuse. Wat te doun. Hai kon heur nait stoan. Ze gaf hom n minimoal knikje en dwoalde deur zien galerie. Dat wel weer, docht e. Mit wat voel schuddelgoud bainde hai noar t keukentje en luit heur allenneg. Ain kopke mit blaauwe bloumpjes der op glibberde hom vot en kletterde in gruzeleminten. Hai luit zuk toch nait zo van streek moaken mit aine oet zien verleden. Ze gaf dou dertied Engels en Frans. Dat ging hom goud smui òf. Toalen lagen hom wel, mor hai kon t nait goud doun bie heur. Zai haar joaren in Amerikoa woond en was nou weerom en gaf les. En votdoalek eerste les was e aal t bokje west.

Hai was net bie heur over drumpel van t lokoal west of hai ston aal weer boeten. Ga jij maar eens vragen aan meneer Krachman, haar ze zegd. Verdwoasd was e deur de lege gaang lopen noar t onbespreekboare. t Directiekantoor van de heer Krachman. Hij klopte aan en der gebeurde niks. Noa n zetje wuir e binnenbromd. Doar zat e achter zien monstergrode buro. Lutje kereltjes haren zeker n groot buro neudeg.
Directeur Krachman luit hem n zetje suddern. Hai haar tied. Twij menuten, vief menuten. Wat der nou weer was, haar e bromt.
Dou haar e zegd, dat e tegen Pieterman zegd haar dat t hom nij doun zol. Hou ofdat t hier goan zol. Dat haar mevraauw de docente heurd en dou kon e vot weerom. Meer was der nait veurvalen. Directeur Krachman dee der t swiegen tou en bromde noa n zetje, dat e twij dunderdagnommer-doagen ploats kon nemen in t grode Siebrandy-lokoal. t Was mit heur nait meer goud kommen. Altied kon e veur t front kommen en luit ze hom wat veurlezen over Slim Kerrigan of wat oet Agatha Christie. Engelse tekst begreep e nog wel, mor dat gedou mit Slim Kerrigan. Hai kon der gain kop of steert aankriegen. Aalgedureg brak ze den in en luit hom n woord op nij zeggen, omreden dat zien oetsproak van dat woord nait goud was. Hai kon heur wel kaauwen.
Hai keek om t houkje en zag dat ze aal zien waark goud bekeek. Ze ston echt in museum-stand.
Aarms overmekoar en ain bain n stukje noar veuren en kop wat schaif. Auto veur zien galerie was vot. Hou t ook was, hai mos toch mor de gastheer wezen.

‘Zo Johnny-boy, van harte hoor met je werk. Zelden zulke mooie cartoons gezien. Acrylverf denk ik? Wonderful hoor, dripping art lijkt het hier en daar wel.’
‘Het doet me hier en daar denken aan Jack the Dripper, you know. Weet je ik ben dol op zijn kunst.’
Ze luip nog n rondje deur de roemte en wees noar zien waark en prevelde den wat veur zuk oet. t Was meer veur heur zulf den veur hom. Hai langde heur mit tegenzin n glas widde wien.
‘Long time, no see Johnny-boy. Je doet het dus goed, mien jong.’
‘Ik heb op het ogenblik niets te klagen mevrouw.’
Ze keek hom stief aan. In t gezicht was ze niks older worden, docht e. Toch ging hom de grieze over de graauwe as e weer docht aan zien schoultied doar.

Ze luip nog n rondje en bleef net as bie t veurege rondje stoan bie t toaveltje mit blikken. Dat mos nog weg. t Kistje mit kit en gleren vaarf en vaarfblikken zunder deksel en overaal liem en sputters. Dat was jammer dat hom dat miskuld was om t weg te zetten achter in t keukengedailte.
Ze bukte en bekeek t rommelzooitje van dichtbie. Ze bekeek t van opzied links en rechts. Ze keek op woar e bleven was.
‘Johnny-boy dit is echt spectacular. Dit is helemaal Jackson Pollock, yeah Jack the Dripper, maar three-dimentional!! Ik vind het fantastisch. Wat vraag je ervoor?’
Hai versloekte zuk sikkom in zien wien. Hai mos toch wat aans hoalen. Dizze zure joegel kon e bie de opening nait oetdailen.
‘Nou wat vraag je hier voor Johnny-boy?’
Zien gedachten gingen as n roazende tekeer. Hou kwam e hier nou onderoet. En hou kreeg e heur weer mit goud fersoun boeten. Dou e noar boeten keek, zag e dat de grode bak mit chauffeur langzoam tot stilstand kwam bie ingang.
‘Eh tja….. t Is aigenlieks aal verkocht en t wordt noa de expositie ophoald. t Spiet mie. Ik mout der nog n rooie sticker opplakken.’
t Wuir stil. Ze stampte drifteg op vlouer mit heur dure schountje. Ze keek hom stief aan. Weer bekeek ze de deus mit inhold.
‘Verkocht. Verkocht aan mij Johnny-boy. Wil je het nog wel even signeren. Oh kijk daar is Stan ook weer.’
Cadillac glinsterde in stroat en Stan bleef rusteg wachten.
Heur ogen vonkten en ze wees noar hom mit n ieselk laange vinger, zoas ze dat dou der tied ook doan haar.
‘Ik betaal t dubbele en ik wil het a-s-a-p mee. Wat zeg ik! Het gaat nou mee. Nee, Johnny inpakken hoeft niet. Stan zet het wel op de achterbank.’
Heur dure tas ging open en pakte n grode roodleren knip.
‘Ja maar, ik heb hier nog geen pin en de kassa staat nog achter, die moet ik nog aansluiten.’
Der huilp gain laive moudertje meer aan. Ze hoalde bankbiljetten teveurschien oet heur rooie knip of t niks was.

Dou Anneke binnenkwam ruip ze om hulp. Grode matten mit boodschappen veur de vernissage brocht ze bie achterdeur noar binnen. Ze kreeg gain antwoord. Ze luit ales in de braand en ging in zoal kieken.
‘Moi, ik bin der weer. Wilst mie wel helpen mit boodschappen opbaargen. Man wat n bult hest ook neudeg veur zo’n middag. Stoan ook nog dikke deuzen in auto. Oh ja, der mout dommit ook nog eefkes n slovve douk over de kezienen aan veurkaant hier. En…. der ston hier nog n deuze mit ol rommel, dat mout ook nog weg. En hest ook al verziede had zag ik. Wel ree doar net weg?’

Hai kwam weer van zien stoultje òf en pakte heur om middel. Hai drukte zien veurheufd tegen dij van heur en keek heur scheel aan.
‘Dat was aine van laank leden. Mor dat dut nou niks. Ik vertel dat loater wel. Kom wie hebben t drok. Ik dou boodschappen en zo wel eefkes.’
‘Goud, den zel ik dij rommeldeus nou mor weg zetten achter bie leste grof voel.’
‘Huft nait meer. Is aal vot!’
‘Oh, wanneer hest dat den doan?’
‘Vief menuten leden. Ik heb t verkocht. Toaveltje en deus. Zat aan mekoar bakt.’
‘Verkocht? Hou den? Wel den? Oh… loat mie roaden. Aan dij mit dij dikke auto net.’
‘Joa, dij het mie der n fiks bedrag veur geven. Ik kon heur nog van vrouger. Echt!
n Vreselk mins, mor dat is nou vergeven en vergeten.’
‘Wat n onduudelk gedou, vertel nou ais. Wel den? Veur houveul den?’
Hai grijnsde van oor tot oor en nam heur in aarm.
‘Johnny-boy nemt die mit oet eten. Wel dit was vertel ik bie t diner. Houveul? Dat komt bie n glas wien. In elk geval n dik getal mit drij nullen. Hup, pak dien jaas.
Wie goan!!!’
‘Huh!!! Wat nou Johnny-boy?’


Jan Huttinga