Tot woar of t gaait

Ik wol nog wel, och, wol nog wel
mit die de verste verten in. Gingen wie
tazzen pakken veur aan raais, vonden
beelden weer: uterste oorden heveg
in flodders van gedachten.
En leste koarten, aal noar tot woar
of t gaait om pad beraaiden, holvast
veur wat der over is aan achterblievers
of dat der aal meer nait is wat ofst nog
waist, wèl ofst nog kinst.
Wie voaren der hìn en t is stil
van loate zummer. Zee lopt ons nait
meer veur de vout, waddenlucht hangt
wel van zukzulf om kerk, snij
zoamelt op de flanken.