Dij röttege #metoo-boudel. En dij röttege Ingrid. Het mie ‘grensoverschrijdend gedrag’ aanvreven.

Ingrid?

Ik mos even noadenken om n gezichte bie dij noam te vinden, mor nait laank: de mondhygiëniste!
Mor nou nog mooier! Ik har mie ja allain mor wat inbeeld. En as in mien dagdreum zuk al aine vergrepen het, den is zai dat eerder as ik. Ik har dou gegarandeerd ale waarmbloudege initiatieven dij k bedenken kon in heur elegante schountjes schoven!
Zai was t dij zuk boven op mie valen luit, dou k achterover lag in heur praktiek, in zo’n achteroverzoemstoule woar ik gain boas meer over mien huig blieven kon en ‘ik stik’ roupen wol. Wat misschien deur aal dat vocht in mien keel wel n beetje klonk as ‘Ingrid’.

En mit heur noam was t ja begonnen.

Of ainglieks n poar weke derveur al dou k dat gedichtje van Ingrid Jonker onder ogen kreeg.

As jy na my roep uit jou keel
gaan daar ’n vogtige voetpaadjie oop
in ’n ruie bos

Ik luit mien vraauw t zain en zee dat je doar mor ain kaante mit op konden. Zai von t nait zo ondubbelzinneg, mor ‘Doe zelst der der wel weer seks in zain’, zee ze.
Alles goud en wel, intussen har zai dij erotische gevuilsweerde der toch ook in bespeurd. Want stel dat ik heur ‘Vandaag wil ik licht glimlachen / voor wie geglimlacht licht wil zien’ van Pierre Kemp veurlezen har, den har ze vast wel zegd dat je doar meer kanten mit opkonden, mor beslist nait, dat ‘ik der wel weer seks in zain zol’. Dus zit wel terdege n erotische notie in dat gedichtje van Ingrid Jonker.

Of, sponnen mien hazzens even loater wieder, zol ik toch obsedeerd wezen deur seks? n Soort tunnelvisie hebben, bieveurbeeld deur de moderne literatuur?
Joaren leden heb k n moal in n recensie lezen dat n baarg jonge schrievers zeker dochtden dat zai de eersten warren noa Adam en Eva dij deur harren dat mannen en vraauwen onder de gordel verschillend warren. Ze schreven te minsten naargens anders over as wat je doar mit konden.
Ik heb leste tied (zeg mor zesteg joar) vrij veul lezen. Het dat mie infecteerd?
Om dat oet te zuiken, heb k n mini-enquete holden. Onder gounent dij hoast nait lezen en as ze dat aal n moal doun, zeker nait de literatuur van dij leste sesteg joar.
Drije van zuksent heb k vroagd. Drije mit n wieder totoal verschillende menaaier van leven, ongeliek waark, hail diverse hobby’s en goa zo mor deur.
Konden nait aanstoken wezen deur Blamannen, Wolkerzen, Zwagermannen,Gipharten, Ufkezzen en dat soort lu, mor unaniem zaggen ze n vochtege vagina, al wol de jongste nog even kwiet dat dij roege bozzen nait meer bie veul vraauwlu in de mode warren.
Veur de ofwizzeln heb k nog n vraauw van omstreeks vatteg in t onderzuik betrokken. n Goie bekende dij wél veul leest en woar wie zo vertraauwelk mit omgoan, dat ze mie zunder schroom zeggen dus hou ze t interpreteerde. Ook zai zag dudelk de erotiek van t gedichtje. En ze har n opmaarken over #metoo.
Ik har woarschaauwd wezen mouten.

En dou kwam k bie de mondhygiëniste. Ook zowat vatteg en n hail schier wicht. Dou ze mie veur t eerst behandelde, zel ze zuk wel veursteld hebben, mor heur veurnoam har k loater nooit weer heurd en dij wos ik dus nait meer. Mor dit keer vuil e weer: Ingrid. Terwiel dat k hoast nooit slim impulsief wat dou, reageerde ik toun in n reflex, citeerde t gedichtje en gaf de noam van de dichter derbie.
Direct doarnoa doch ik: ‘Dit har nait mouten.’
Mor t was al gebeurd en ik kon nait trugge. k Was zo opgeloaten dat k nait meer wait hou ze reageerde. Wel wait ik nog dat der even dij vrömde onrust deur mie hen trok.

n Poar menuten loater was dat vrömde over. Kwam t vertraauwde, bekende gevuil van machtelooshaid veur in t stee, dat k altied heb bie de mondhygiënist en de tandarts. t Komt deur dat achteroverliggen mit mond open, nait proaten kennen, wel willen soms, mor niks te zeggen hebben. Terwiel dij onmacht aal groter wör, ging mien verbeelden mit mie op de loop: as ik in dizze situwoatsie zo kwetsboar was, mos zai zuk toch wel slim superieur vuilen. En doar kwam t mainstied van, har k lezen, in zo’n machtspositie gaait men n ander intimideren en lasteg valen.
Dat besef van weerlooshaid nuzzelde zuk aal daiper in mie en mien verzinsels trokken mie aal wieder n soort luchtkasteel in. As kerels dij t veur t zeggen hebben vraauwlu schofferen, woarom zol mien mondhygiëniste dat den nait doun mit n man as ik, dij ja mit hoed en hoar aan heur overleverd was? Dat ze zuk den op mie störtde? En heur mond op mienend drukde, dat k hailemóal niks meer te zeggen har?

Slim von k t nait, dij verbeelden. t Was n nuver wicht ja en t laaidde mooi of van dat vervelende gepuul in mien mond, veural dou k der ook nog t begun van n erectie bie kreeg, al von k dat aan ander kaante wel weer genant.
Nog slimmer vuilde ik mie aan heur oetleverd dou ze aan t bovengebit begon en de stoule nog wieder achteroverzoemde. Tot overmoat van ramp kwam der n stukje tandstain dat ze van mien gebit kraabd har op mien huig trechte. Ik kreeg t even hail benaauwd en wol ‘ik stik’ roupen, mor de medeklinkers gorgelden in mien vochtege keel rondom de i’s tot n klank dij woarschienlek dicht bie de noam Ingrid kwam, zeker as je n huig-r wend binnen. En dij har ze ja.
Bie dat geluud wörden heur lippen n woare zoegnap en ging der onder nait allain n vochteg voutpadje open, mor drukde ze zuk doar ook stief tegen mie aan. Ze wos ja dat k zo wied achteroverlag dat k toch mit gain meugelkhaid overendekommen kon.
Ik zag gelukkeg nog wel even kans om te housten, dat flintertje tandstain schoot weg en mien huig dee t weer. Mor goud ook, want as ik gain lucht deur neuze kriegen kend har, was ik echt stikt.
Doch ik. Verbeelde ik mie.

‘Kloar,’ zee ze en luit de stoule weer omhoogkommen, ‘zellen we direct n nije ofsproak moaken veur de volgende beurt?’
Dou ze doatem noteerde en n koartje veur mie schreef, kwam ze nog even op mien keelgeluud trugge.
‘Mien noam volgende keer nait weer roupen hor, as der wat is. Gewoon, zo as we ofsproken hebben, even haand opsteken.
Meer is der nait veurvalen. Allain dizze zaipbelle. Doar kennen je aine toch nait veur aan schandpoale noageln?

‘Dat kreng,’ foeterde ik den ook, dou k de reken van dik € 70, – onder ogen kreeg en dij fantasiebeelden nog es de revue passeren luit.
Mor even loater wör k milder: as ík mie van alles verbeel, noadat ik dat gedichtje citeerd heb, woarom zol zai doarnoa den nait fantaseren mögen dat ze wel groag op mie liggen goan wil? Staarker nog, dat ze zuk inbeeldt dát ze dat dut?
En as we ainmoal zo wied binnen mit ons hazzenspinsels, is t ook best te begriepen dat ze t echt maaint, dat ík mie aan héur vergrepen heb.

t Gedichtje is der suggestief genog veur.