Oetzicht t Raaitdaip

de boerin is muid, heur holtwaal woekert
t dak zakt deur, zai holdt sanseverias en iemen
en de vitroages tou
stemmen trekken deur t achterhoes
rond handvatten hangt nog de slagkracht
van n grip, geuren van swait
de sege trekt heur aan n taauw de mörn in
in roze tule stoan knijdaip heur peerden
contoeren van Stad sloepen noaderbie
n vraauw wuift eulied vanòf n jacht
drinkt mit kapiteinspet n pro secco
sums gaait ze nog mit scootmobiel de wierde op
noar de begroafploats, herinnerns glooien
in diek, ze legt heur man in de ronden van d’ onderwaal
hoalt t licht weer heer, zet grutto’s terog t gruinlaand in
as ais heur peerden staigern, onrust
ze soamen drift bie t hek, t licht de schoften schampt
geraidschop zok verzet, t hoes blootsteld wordt
zel zai mit n swaarte limousine goan