Op ofrit van A7 bie Winschoten minderde ik voart en ree de mit wotter omringde rotonde op, dij vanoet locht bekeken n roos vörmde. Veur t verkeer was t n crime, want schaarpe bochten zörgden in spits veur flinke opstoppingen. Dou ik langs Blaauwe Stad ree, zag ik op t fietspad t brommerwichtje lopen mit in aine haand heur fiets en in aandere haand heur tillefoon. Op pakjedroager zat n grode tazze bonden. Ze zol nog n heul end lopen motten noar boerderij, zeker vief kilometer, en t wer netuurlijk steeds zwoarder. Veurege keer irriteerde ze mie moateloos mit heur opgewekt optimisme, omdat ik t zo oneerlijk von dat ze der zoveul van haar. t Was kinderachteg van mie.

n Auto, dij ook nait veur heur stopte, hoalde mie in en ik twiefelde. Der laipen netuurlijk voaker kinder mit n lekke baand op dit laange, rechte fietspad. Konst nait veur elk kind stoppen en nait elk kind zol zomor heur fietse bie n vrumde inloaden, mor t wichtje kende ik en ik wos woar ze hin mos. Ik luit t gaspedoal lös en ree mien auto baarm in.
‘Goh, oardeg van die.’ t Wichtje herkende mie as toerist van t dörp en in wezen was ik dat ook. Ik tilde heur fietse onhandeg op en bekeek mien kovverbak, terwijl zai heur voader berichtte dat ze n lift kregen haar. Ze moakte n foto van mie dou ik t achterwiel van fietse as eerste mien auto induwde. ‘Mien voader vroagt om n foto van die, zodast mie nait ontvoeren kinst.’ Heur tillefoon piepte.
‘Elkenain het hier achterdeure toch openstoan?’
‘Den kinst mie nog wel ontvoeren.’
‘Dien voader kin die ook zo weer bevrijden.’
Ik draaide fietse om en prebaaierde dizze opnij mien auto in te kriegen. ‘Wilstoe stoule noar veuren zetten?’
‘Woar mot ik straks zitten?’
‘Noast mie. t Veurwiel most goud vastholden.’
‘Is dat gevoarlek?’
Ik keek op klokke en haar al n kop thee mit Meena drinken kind. ‘Woarom ridst nait op brommer noar schoule?’
‘Ik haar die aander moal toch verteld dat ik nog gain zestien bin, allinneg in polder mag dat. Sums zit ik achterop scooter van n vriendin, mor zai haar t eerste uur vrij.’
Ze zee dat ze op t schoulplaain maarkt haar dat heur veurbaand zacht was, mor ongeveer bie rotonde kon ze nait wieder fietsen. Groepjes kinder oet verschillende dörpen haren heur inhoald en nou hoalde zai ze aalmoal weer in. Ik zag kinder in heur gekleurde jazen tegen wind in fietsen. n Jong luit zien fietse stoer locht in staaigern. t Brommerwichtje vertelde ondertussen dat ze ais aanreden was deur n vrachtwoagen. Mit heur fietsstuur haar ze net ziekaante schampt van trailer vlakbie t achterwiel, woardeur ze n salto moakt haar en op t asfalt laandde. Ze haar doarnoa n bloudbloar op heur vout zo groot as n mandarijntje en helfte van heur veurtanden waren derof sloagen. Ze wees noar heur veurtanden, dij tandarts der opnij aanmetseld haar. Ze haar geluk had, zee ze.

Elke mörn vertrok ze om twinneg over zeuven, zodat ze tiedens de winter t heule stok in t duuster fietste. Ik vruig of t nait te kold was, mor doar reageerde ze nait op. Ze wees mie op t grote aantal keesbloumen dat in blui stond in baarm. Omdat ik niks beters te vroagen wos, vruig ik hou t op schoule west was en vuilde mie twij moal zo old as zai. As datteger zat ik deurgoans nait in categorie van ol’ kerel, mor in heur beleving haar ik allaank n echt doel en kinder hebben kind.
‘Wolst loater kinder?’ vruig ik toun mor.
‘Ik heb heul laank mit poppen speuld en Lego.’

Doarnoa vertelde ze over heur geit, dij Speedy haitte. Ze was zwaart wit as n kou en luip in t gras tussen schoapen achter boerderij. Geiten lusten alles en heur moeke gooide alle gruinteofval veur Speedy neer. Zulf plukte ze òf en tou peerdebloumen veur t baistje. Ze vruig mie of ik terogge komen zol tiedens oogsttied en ik antwoordde dat ik der den meschain nog wel was. Ze vertelde dat achter boerderij trekkers en combines in polder klaaine stipkes leken. Elke zummer zag ze hou mesienes hinneweer reden. Containers werden volloaden mit waaite en t stro werd doarnoa tot aan nok tou in schure opstoapeld. Stiekem baauwde ze mit vriendinnen hutten in t stro, zodat ze soavens weerom kwamen mit splinters in heur vingers. As heur voader en bruier bezeg waren op t laand, brocht ze mit heur moeke n taze mit flezzen wotter, n poar fleskes kold bier en kouken. Trekkers stopten vlak veur heur neuze en voader en bruier stapten òf mit dode vlaigjes tegen heur veurheufd aanplakt. Ze kraabden heur jeuk weg van t stof onder heur T-shirt. Veurdat heur voader n slok bier nam, huil hai t flekse tegen zien waange. Hai keek noar zwaluwen hoog in locht en zee dat t betaikende dat t nog laank waarm bleef. Soavens brochten ze nog n taze, omdat elkenain deurwaarkte tot middernaacht.
t Brommerwichtje proatte zoas veurege keer en opnij was ik jaloers op heur verhoalen. Ik zag mien aigen blaike aarms, dij nooit zwoarder tilden as n volgepakte kovver.

*Vertoald fragment oet n nog te verschienen Nederlandstoalege roman.