Sturven ien t harnas van bemeten tied mor niet vergeten. Opbaargd ien n deuske, n òfdruk moakt veur loater, veur ooit. n Leeg omhulsel n uutbeten skeletje van n eens siddernd leefd leven. Vol van oasem, genoten van zunlicht, wiend onder vleugels. Met passie deelnomen, aan de poaringsdrift, nije generoatsies voortplant, want oerdrift overheerst as… Continue reading →