Veuls te glìn

Zun haangt veuls te glìn boven eerde
veur mien diezeg dookgemoud

mit mien kop vol widde wolken
kin k mor naauw onwenneg zain

ien de roegte van de stroeken
gloept mie aan n helgreun baist

binnen ien t te haite zoaltje
laagt n kerel ien t blaauw verlaifd

noar dij maaid, ooit mien gelaifde
– schiere dag veur n bruloft, joa