Aansloagen.
Zai gilt en giert
mit haanden hoog
noar d’offikkende hel
van de vuurzeehemel
om n flaauwe glaans
van heur pasgeboren, ainegst kind.

Tussen puun van gebaauwen
stroekelt zai over stainen
mit hènter en twènter
lözze aarms en lözze bainen
klampt zai ontwrichte wezens aan
van help, help mie in vredesnoam zuiken
noar mien pasgeboren, ainegst kind.               

Zai boegt zok
over t kettentje
om kinderhaals,
drokt heur gezichte
in verbraande wichterhoaren,
daankt GOD op kepodde knijen
om heur bloudaigen dood geluk.