Moi laive sjenie,
zegt zai tegen heur man,
mor dij het laiver rust.

Din leest hai wieder
ien bouk over klokken
doar radjes ien draaien
en askes ien glìnstern.

Rust of nait,
zai klaauwstert op zien knij
dij opzied sakt.
En zai vaalt.

Wat, sjenie!
Speuls doe laiver mit klokjes en traintjes?
Mout dien vraauw die eerst beloagen?
Doe mit dien snode kop,
doe ezel, dom knien.