Belfert stapte over n sintelpad. Der warrelde swaart en graauw stof op. t Kwam op zien lichte schounen. Dat muik hom grammieteg. Wel bedocht nou n sintelpad midden in stad. Dit was echt zien stad nait meer. Stroaten waren hier te braid en te leeg en te open. Op grode grasvelden luipen vrumde koien mit hoorns as kapstokken. Van ale patriciërshoezen haren ze veurgevels verinneweerd mit grode gloazen deuren. Der mos zoveul meugelk volk noar binnen om te kopen. En gounent dij twievelden konden deur t glas zain wat ze den toch nog kopen gingen. Hai wos dat der n bult onneuzels te koop was hier. t Alerslimste wat e zain haar was wel n bosje witgevaarfde takjes mit n ìndje pakjewier der omtou. Negen euro viefennegenteg. En der waren meer van dat soort dingen te koop.
Ain van de grootste koien tilde steert op en luit n broene stroal jirre klettern. Belfert dee drij stappen achteroet. t Was nait neudeg, omreden dat kapstokkou wied genog weg was. Toch wol e gain sputters over zien goie goud hebben. Belfert keek noar dij grode plak en begon te kokhaalzen. Hai zette zien kovver deel en greep noar zien moag.

t Graauwe stof op zien schounen aargerde hom. Hai kreeg zuk buusdouk en ging aan t poetsen en gleren. Mor zien aarm bevroor en bleef steken. Grode, rode douk wapperde wat hìn en weer. Doar stond e as vastnoageld. Hai keek omdeel noar zien boksempiepen. Zien boksempiepen waren vanmörgen bie t vertrek toch zeker tien centimeter langer west. Hai keek nou zo tegen zien swaarde sokken aan. Der was meer vrumds. Hai haar nog nooit zain dat der n rood droadje deur de schachten luip. t Mos ook nait veul gekker worden. Der knitterde n scooter veurbie. n Rasta zong haardop n laid oet zien laand. t Klonk nait roar.

Achter n swoare, muide boom vandoan kwam n kerel in n berenpak. t Bont van zien pak was goud sleets. Midden over t lief luip n rits. Aan t ìnd van de rits, sikkom in t kruus, zat n grode verzekernsspeld. Berenman ging noast hom stoan en swaaide noar n trolleybus, dij aan zien lientje veurbie kwam. Hai swaaide en swaaide. Achterin bus swaaiden wat handege wichter weerom.
‘Meschains wel n schoulraais.’
‘Zain je wel dat der deur mien swaarde sokken, dat doar n rood droadje deur zit? Zo heb ik ze nait kocht, volgens mie.’
‘Hm, nou je t zo zeggen. t Was mie aans nait opvaalen.’
‘Mien boksempiepen binnen slim kört en dat was ook nait zo. Ik zol zo zeggen, dat t wel tien tot vieftien centimeter scheelt mit vanmörgenvroug.’
‘t Liekt mie oardeg meer.’
Berenman legde zien gebelschop, dij e aal onder aarm droagen haar, in t gras. Hai gaf der n poar geruststellende tikjes op. Dou graaide hai aargens in de in-gewanden van zien berenpak en huil n meetlat teveurschien.
‘Ais kieken!’
’t Zel mie nij doun,’ zee Belfert.
‘Ais kieken, dat is zeker wel zo’n viefentwinteg centimeter. Droagen je piepen aaltied op schounen, of der wat roemer over?’
Belfert haar doar eefkes gain antwoord op. Vaaier grieze vlaigmesienen trokken mit dondernd lewaai over en kleurden n nije lucht over de stad. Ales wuir n tint geler, as of der op n knop drukt was. Bie drogisterij wuiren drij bakken mit paraplu’s boeten zet.

‘Zel ik aans even joen kovver openmoaken? Je hebben t al slim drok mit joen paraplu. Of bruken je hom t maist as parasol? As dat zo is den mout ik joe woarschaauwen veur de Beldringstroat.’
‘Beldringstroat?’
‘Joa, doar willen ze gain parasols en zukswat hebben. Kovver open of nait?’
‘Nee, dou mor nait. t Geft votdoadelk zo’n rommel. En… ik mout nog wieder.’

Belfert mos der daip van zuchten. t Zat hom nait glad vandoag. As t nog eefkes zo deur ging den kon e traain ook wel vergeten. Woarom was e nait mit fiets goan en den omreden?
In gedachten ging e over t trekpad bie daip langes en zo over t joagpad, den rechtsòf over singel. Ainmoal bie t gemoal kon e zo deurrieden tot aan poort. Dat har n fietstochtje zunder problemen west. Nee, hai wol t zo neudeg lopend doun.
‘Kovver? Dou mor nait, t Geft vot zo’n rommel. Was mien boksem aaltied al rood?’
‘Dat is wel te controleren, beste man.’

Berenman kreeg n polaroidcamera aargens vandoan en nam n foto. t Mesien knarste der noa n poar tellen n glaanzend pepiertje oet. Belfert keek stil tou, hou de Berenman mit t stuk pepier ston te wappern. Zowat nam wat tied. t Beeld kwam op, dou n volgende trolley t Kermisgat op draaide.
‘Hest dat zain? Dij trolley gaait verkeerd. Nou ja, wat doun ze ook nog mit dij dingen. Hm, jammer, te veul tegenlicht mien beste man. t Kin ook geel of gruin west wezen.’
Berenman gaf Belfert t fotootje en stopte zien camera weer vot. Hai keek noar zien gebelschop in t gras.

Bie t knipperlicht stond aine te roupen en te reren. Belfert docht dat t n stroatzanger was. Berenman keek noar de figuur aan overkaant.
’t Spiet me, mor dat is mien date. Tja, van dij sokken is wel dudelk, mor de boksempiepen binnen n twievelgeval. Meschains waarkt n swaart-wit foto, mit behold van kleuren, beter. Saturatie, waist wel. Nou moi.’
Berenman stak stroat over en boog veur n man mit n ledder, dij e nog gaauw n kroon op kop drukte. Aal revelnd luipen ze brug over.

Belfert pakte zien kovver en luip t winkelpad op. Der was aal veul gedounte in winkels en overaal kwaalmde meziek noar boeten. Boven oet de roamen dwirrelden snippers pepier. t Ging mor deur. t Maiste van t pepier was wit. t Leek nou wel of der boven gounent stonden dij t bie bakken vol noar boeten smeten. Wat ze ook aal nait oethoalden om nog wat volk in winkels te kriegen. Hai veegde snippers van zien scholders òf. Hai keek haalf over zien scholder in t winkelglas. Doar luip e. Körte boksempiepen en sokken mit n rood droadje. Stof op zien schounen, dat der hoast nait òf wol. En den aal dat snippergedou. Hai aargerde zuk gruin en geel en wol zien raais onderbreken en mit n flitseboog weer op hoes aan goan. Links en rechts vochten gedachten om n goud stee. Doar bleef t ook bie.

Op n sokkel van holt ston n vraauw. Ze druig n jurkachteg geval van lappen en lapkes. Belfert telde mit gemak n stuk of acht kleuren gruin. Der was nait genog jurk om t bovenlief van dizze madonna te bedekken. Borsten staken noar veuren en Belfert wol der nait noar kieken, mor t kon nait aans. Dizze heuvels bie de juvver waren nait te missen. Hai perbaaierde zien blik te richten op heur knijen. Ook doarvan kwam aalgedureg wat onder zoom van jurk vot. Mor knijen konden t nait winnen van dat prachtgoud doarboven. Wat ston ze doar schier aigenlieks. t Laange rode hoar waaide mit de wind. Hier en doar n snipper van pepierregen. Wat steerns.
Ze druig grode oorringen. Ze haar der bliekboar gain hinder van dat ze der zo ‘oben ohne’ bie luip. In heur rechterhaand haar ze n swoare stoande schemerlaamp. Mit t koordje dat onder kap weg kwam, knipte ze gloeilaamp aal aan en oet. Belfert dee n stap dichterbie en keek ais goud. Hai wol waiten of dizze laamp wel nij was.
Nog n stap dee e noar veuren en dat was veur de vraauw op t holten schavotje n taiken om in te zetten. Ze zong mit n zuvere, heldere alt. Hoast kreeg ze nog n verdwoalde snipper pepier binnen, mor dij kon ze nog net op tied mit haand weg kriegen.
Zangeres van zuvere tonen draaide zuk noar hom en hai heurde Il Irritatio; t daarde dail, dat was toch wel t schierste dail. Hai keek toch nog mor ais noar heur pronte veurgevel, dij mooi mitbewoog mit t zingen. Dit was toch wel n prachteg stuk meziek. Hai haar t veur t eerst echt goud heurd in Snosslingen. Dit kon hom in troanen kriegen. Belfert pakte zien buusdouk en keek noar swaarde vlekken en vreef zien ogen dreug.

Dou t kloar was, dee e n stap noar veuren en pakte veurzichteg heur haand. Hai drokte n smokje op de iezelk dunne vingers. t Was n vlindersmokje.
Ze luit hom geworden en stapte noa dizze bliek van hulde van heur holten sokkel òf. Gaauw pakte ze achter oet t holten ding n vest en dee dat aan.
‘Staait in contract. Blode borsten,’ zee ze. Ze wees wat overbodeg op heur aigendommen.
Belfert knikte.
‘Ik zit wat mit mien sokken en mien boksem. Is dat slim?’
‘Woarom zol dat slim wezen? t Is n schiere boksem. Dat is n zummerboksem. En wat is der mit dien sokken?’
‘Ik verbeel mie dat der n rood droadje deurzit. En mien boksempiepen dij krimpen bie t haalf uur. t Is onneuzel.’
‘Hm, wait ik nait,’ zee ze mit n glimlach. Ze aaide hom onder kin.
‘Kom wie willen wat drinken en den zain we wel wat we doun. Meschains is t wel n dag om noar t Parlevliet te goan. Mìnsen kieken en povverd eten.’ Ze keek noar zien kovver. Hai keek noar heur.
‘Of hest aander gedounte vandoag?
‘Nait meer,’ zee e mit n daipe zucht.