Derkje zit stil op heur stoul. Klas is drok en oetgeloaten. En mörgen nog n dag. Meester het t stoer en is bliede as t smirregs haalf vaaier is.
‘Goed je best doen, Derkje!’ zegt e nog even tegen heur bie t noar hoes goan.
Zai krigt vast n bult hoeswaark mit. Veur in poasvekansie. As ainegste. Zai pakt heur spullen in t rugzakje. Bie meester zien toavel blift zai stoan.
Hai kikt heur aan. ‘Wat is er?’
‘Mijn tekeningen, meester.’
Hai kikt noar t toaveltje vlak noast deur en din weer noar heur. ‘Heb jij die dan niet? Ze lagen klaar op het tafeltje. Daar.’ Hai wist noast deur. Hai kikt even rond. ‘Begrijp ik niks van. Nou, komt anders morgen wel. Ga eerst maar naar huis.’

t Is of zai dreumt as zai deur t gebaauw noar boeten lopt over t schoulplaain richten t fietshok. Ale taikeningen en aquarellen vot. Bie t fietshok liggen overal stukken pepier. Verscheurde en versnipperde taikeningen en aquarellen.
As vaastvroren blift zai stoan. Vertwieveld kikt zai rond. Doar ligt aal heur waark, heur leven, heur gevuil. Verropt, vertrapt en versmeerd. Niks meer weerd. Verder is t fietshok leeg. Mit vroagende ogen vol ongeleuf kikt ze nog ains rond. Gain fiets.
Vot. 
Zuiken het gain zin.
Zai slagt zuk t rugzakje om en lopt geliek noar hoes.

t Is prachteg zunneg weer. Zai bedenkt zuk haalverwege en nemt n aander weg noar hoes. Stel die veur dat zai heur ook nog aarns opwachten. t Is wel n hail stuk laanger, mor wel meer deur noatuur.
Onderwegens blift zai bie wat boskederij stoan en kikt over t laand. Wat mooi is t hier toch. Dat vlakke laand. Dij mooie boswalen hier en doar. En wat n roemte. Zai gaait ter mor ais bie zitten.
En nou? Nog n dag. En din vekansie? Wat mout zai zuk doar bie veurstellen? Weia ook nog vot. Eerst al Fokje en nou ook nog heur laive zus doar zai t zo goud mit worden kon. Dij der aaltied veur heur was. Dij veur heur opkwam. En nou is zai allinneg. Overleverd aan pa en moeke. Ook noa vekansie, veur aaltied.
Schoul. Nait onderoet te kommen. Zai kikt nog n moal over t laand. Doar gruien dommee windmeulens. n Hail kontraain vol. En doar nait allinneg op t laand. Mor ook in mìnsen zulf. In heur kop, in heur leven. Aalderwegens windmeulens, woar ie mor kieken of luustern. Doar staait elk mit op en goan zai mit op bèr. Van joen geboorte tot oet tied kommen. Aal doag zoeven, brommen en schudden aan joen leven. Aan joen denken en doun en loaten.
Zai gaait stoan, veegt troanen van waang en lopt verder.
Boerderij komt teveurschien achter n bomenrieg. Zai huvert.

* Fragment oet roman ‘Stilte van wind’.

Link: Stichting t Grunneger Bouk geft nij Bouk van Jan de Jong oet.