Guster zeest mie

dast meschien nog veur mie aan gaaist.

Haarst weer d’haile godgaanze dag

staarvensmuideg op d’baank legen,

mor dat was guster.

 

Vandoage zwaait dien vrije aarm

hemelhoog hosanna ast mie op dien zulftrapper

elektries in d’muide vlogst op dien geluksfietse.

Kreegst hom morzo kedo om aal dien oproem –

noawaark veur aine dij levensstried opgeven mos.

 

Of het guster nooit bestoan.

Net as vandoage is guster

nait meer as n oogknip

van n vrijzinnege wappervlinder

in de nait te ofkieken aiweghaid.