Kroon

t Veujoar dringt zok aan ons op
in begunnend blad, n eerste kepotte aaierdop,
krookjes huvernd in kolle wind
as ok ik. Naargens heb k rust.
t Zwait brekt mie oet as k aan zummer denk,
hou of t leven weer om zok hìn griepen zel.
Der is gain verweer tegen netuur
dij kroon zetten wil op heur waark,
ons aan zied zet,
aal in blui zet
rondom ons zaark.