veur Jan Henk de Groot Wat ze nait aal in potjes doun om op stoet te smeren: fledder en appelsienen. Fledder haren wie in toene: muiken dopkes van t holt om op piele te zetten, nog te gruin, achternoa, om òfgrond van verlangst te overbruggen. Appelsienen kwamen der loater bie, in blui bie Sevilla mit… Continue reading →

Nee, dij waarkt hier nait meer. Nije direksie zeg mor. Wie binnen open, joa wis. Hest dien moeke mitnomen zai k. Van 1930! Dij was der aal op tied bie! Lopend? Dat wordt nareg. k Zol doar rechts òfboegen en din vot links. t Puun moutst even vergeten. Dat ligt overaal. Wacht, kinst nog beter… Continue reading →

Hier bie ebbe op t Wad tegen zunsondergang haar Desert Orchid runnen kind, dat peerd van Ian van heuren zeggen, gevleugelde, as ainegste, as eerste tegen tied en zun in aan moan veurbie over finish, schaaiden van leven en wat of der noa komt. t Begroot mie om n peerd runnen te zain noar wat… Continue reading →

veur Jordi Valls Wereld zel der nooit beter van worden. Dichterij het gain doul, is naargens veur te bruuken. En as t heur om meer te doun is dan woorden, zugst wel wat of der gebeurt as dichters as Mao Zedong dichten omzetten as oogmaark veur t doagelieks leven van ain miljard minsken. Maiste dichters… Continue reading →

Leste doagen van meert. k Haar niks om handen. Lummeldoagen. Gloepstreeks aasketunne boeten zet, daip in winterjaze. Achter poest. Blui van prunus serrulata huil oazem in. k Ston mie te scheren snommerdags, schoot mie n gedicht in t zin van Elizabeth Bishop; haar k in gain joaren meer lezen: Inde Meert. k Mos denken aan… Continue reading →

t Veujoar dringt zok aan ons op in begunnend blad, n eerste kepotte aaierdop, krookjes huvernd in kolle wind as ok ik. Naargens heb k rust. t Zwait brekt mie oet as k aan zummer denk, hou of t leven weer om zok hìn griepen zel. Der is gain verweer tegen netuur dij kroon zetten… Continue reading →

k Wol die zain onder mien leste loakens as op ons eerste dag. k Kon die zain deur roamkes van autometiek: doe achter kroketten, ik der veur. k Wos nog nait of k frikandellen wol of nasibalen. Doe daanste mit mie mit. Dien ogen, wos k, was aal wat k wol. Achter t dubbel glas… Continue reading →

(Met dank aan Lucebert) Aal meetboar is breekboar, weerloos tegen tsunami’s van algoritmes. Zelst dien zulf verlaizen ast veurspelboar bist.

Wat nog aan t licht kommen mout is nog nait te zain, liekt wel of t laand locht en licht rogge toukeert: weerbarsteger, grammiedeger wordt gain zoad ontvongen, glimt klaai zo dat licht der op òfkitst, dat gain minsk zok hier woagen wil. Dizze voren, minskenwaark op schaaiden van eerde en woater, licht en duuster… Continue reading →