L. Vingerhoud keek noar de drij vraauwlu bie hom in t gras. Derkje, Jaantje en Metje. Doar lagen ze laankoet. Ze waren muide van t lopen. Hai bekeek ze stuk veur stuk. t Waren toch gain noamen veur zukse schiere wichter. Constance, Sophia en Georgette dat kwam hom beter veur.

Eerst waren Constance en Sophia bie hom in winkel kommen. Dat was n goie keuze wèst. Constance kon dik en dun mit klanten. Sophia was n rekenwonder en haar boudel soavends as winkeldeur op knip ging, vot eerst op pepier, den mit computer en t klopte aaltied.

En dij lutje Georgette, dij was nog nait zo laank bie hom. Kon in winkel wel wat doun, ze bleek veul beter in t hoesholden. n Handege bliksem dij handen wappern luit. Vingerhoud was slim tevree mit zien personeel.

Vandoag gain winkel. Der hong nou n bredje in deur dat boudel sloten was.

Vandoag haren ze n oepke. t Was t schierste weer van de wereld. Vingerhoud was tevreden.

Zeker as e noar Georgette keek. t Was net n ploatje. Ze lag op heur zied en keek noar n soldoatje dat over n grasstengel luip. Hai volgde lien van heur haals, noar heur heupen en den bie laange bainen omdeel noar heur lutje voutjes. t Was n ploatje dit wicht.

Heur schountjes waren nait geschikt veur dizze dag. Aigen schuld, dikke bult. Hai haar t guster nog zo zegd bie t sloeten van winkel. Georgette haar bie t aanrecht stoan en spuilde t leste zaipwotter vot. Doar haar e in tegenlicht van t keukenroam noar heur profiel keken en haar t heur zegd van de schounen. Makkelke schounen aan. Wie mouten eerst n stuk lopen.

Constance nam nog n trek van heur Virginia-sigaret en pinkte t peukje middenmaank wotterplanten van sloot. Ze ston op en streek heur jurk glad. Mit vinnege geboartjes veegde ze wat strootjes en pluusderij van t rokgedailte.

‘Kom dames, we gaan weer verder, er wordt op ons gewacht,’ sprak Vingerhoud.

Hai zedde zien hoge houd weer recht op kop en sluig swaarde herenparaplu onder aarm. Hai speerde mit zien vrije aarm noar veuren.

‘Dij kaant op. Nog n stief kertaaiertje lopen en dan wacht joe wat. Wie goan hier bie t daip langes.’

Baaide aander wichter stonden op en keken mekoar aan. t Zol heur nij doun, wat boas Vingerhoud nou weer bedocht had.

t Was n schiere optocht. Vingerhoud in t swaart veurop mit hoge houd en sperend mit zien paraplu. Haalf noast hom Constance, dij aalgedureg n dribbelpasje derbie doun mos om hom bie te holden. Baaide aander wichter slorden der achteraan. Georgette trok n benaauwd gezicht. Ze kreeg pien in de vouten, omreden dat heur hakken toch aigenlieks te hoog waren veur dit gedou. Boetendes was ze laiver op pad goan mit Beno van Diene. Mor boas Vingerhoud haar bezworen, dat ze mit mos. Boas mog ze nait zeggen. Vingerhoud wol groag dat ze ‘meneer’ zeden. Dat heurde beter.

‘t Is n oepke. t Is n Betriebsausflug. t Is mien dankboarheid dat je zo haard waarken veur mie.’

Zo haar e sproken bie t vertrek.

‘Ik bin slim bliedeg mit mien personeel!’

Georgette docht doar aans over. Bie Beno haar ze veurvast nou achter op fiets zeten. Lopen was der nait bie west.

Den waren ze op t gemak noar Diemersbosje reden en doar in slootswaal in zun, haren ze zuk veurvast nait verveeld.

Sophia von t aal goud. Toes zitten bie pa en moe was ook nait alles en maistied lagen doar nog wel dingen te wachten. Aalgedureg zol moe de wichter den aanpitjen om nog van alles te doun. Der was altied wel striekgoud en verstelgoud en zukswat.

t Was beter om hier mit mekoar wat in zun te lopen. Ze was braandnijsgiereg wat Vingerhoud nou weer in t zin haar. Aander joar waren ze mit bus noar A. west. Haar e zien vlindernet mitnomen en was e op jacht goan noar vlinders. Blaauwen en gelen. Hai haar zulfs nog n rooike vongen. t Was hail biezunder west, dij rooie vlinder. t Kon heur nait veul schelen, aal dij vlinders mit kleuren. Ze haren op n sjiek terras zeten en haren thee dronken mit gebak derbie. Ze vuilde zuk n haile veurnoame vraauw. Meschains gingen ze wel noar t Veerhoes, doar aan aander kaant daip. t Was n sjieke boudel doar en den gingen ze doar eten. Nee, dineren.

Heur zusters waren nou ook mit op sleeptaauw. Dat was minder. Ze was t laifst allenneg mit Vingerhoud op pad goan. t Was n roare scheuvel, mor aargens mocht ze hom wel lieden. Ze haar vanmörgen lipstick opdoan en n beetje oogschaduw. Nait te veul. t Moch nait te veul opvaaln.

Ze pruiten wat over t waark. Over winkel en dat der leste tied goud omzet draaid was.

Dat t hom smereg ofvuil, dat bodedainst elke keer te loat was mit veurroad. Dat Georgette n handege bliksem was in t hoesholden en ook heur best dee in winkel

t Revelde wat deur. In aine stond Vingerhoud stil. Ze luipen nou bie t kenoal langes en hai wees noar draaibrug.

L. Vingerhoud pakte zien drukknoppenfertuut oet buuts en drukte roazendsnel n serie knoppen.

‘Wat ook n gesodemieter mit aalgedureg geopositie deurgeven. Wat willen ze wel nait in dit laand. Mor goud … Kiek wichter, wie mouten nog tot aan brug doarzoot en den aan aander kaant van brug is n nij terras kommen. Oetboater is Hansina Mentinger. n Nicht van Oarend. Oarend ken je wel. Dij komt ains in de moand bie mie op verziede. Zai is begonnen mit n brasserie. Doar willen we vervast wel eefkes zitten en den kovvie of thee drinken mit wat derbie. En den komt der nog wat! Je kinnen bestellen wat je willen. Vingerhoud betoalt. En nou eefkes opzied, der komt weer zo’n robotauto aan!’

Opgelucht was Georgette. Ze kon heur hakken aal wel vuilen. Links zat t begun van n dikke bloar. Dommit op t terras zol ze schounen oetdoun. Sophia haar naargens last van, dij bozzelde mor deur.

Vingerhoud ging noast Sophia lopen en bekeek heur van opzied.

‘Hest t n beetje noar de zin, Sophia?’ vruig e.

Sophia keek hom aan en laagde wat verlegen. Ze nikkopte.

‘Ik haar guster toch nog n verschil bie t ofsloeten van bouken,’ begon ze.

‘Ik heb t op computer nog drij keer noa rekent, mor ik hol n verschil van …’

L. Vingerhoud schudde van nee. Hai stak zien paraplu schuuns omhoog in lucht. Hai wol der goaten in prikken leek t.

‘Vandoag gain rekenwaark, dat zain we morgen wel weer. Gaait t om dikke bedroagen?’

Sophia schudde gaauw van nee.

Oh, docht ze. t Gaait deur. Wie goan noar t Veerhoes!

‘Nee, dat nait. Mor ik mag zo’n puzzeltje groag snappen en ik kom der nait oet.’

‘Nait vandoag, mien laive Sophia. Nait vandoag.’

Vingerhoud bleef stofstief stoan. Hai wees mit zien paraplu noar baarm. Dou nam e n poar roare bokkesprongen en dook in t hoge gras. Wichter keken mekoar aan. Constance trok n krul in der neus. Zai wos secuur wat der nou weer loos was. Ze keek noar rechts en zag op n hoanetree de draaibrug en doar aan overkaant zag ze ijscovlaggen. Doar wachtte kovvie en gebak. Of ook nog n diner? En nou ging dij haalfmaal op jacht. n Vlinder. Hai zag weer n vlinder.

Vingerhoud speerde deur t gras van waal.

‘t Is t vraauwtje van t Icarusblaauwtje. Ik heb aine mit verfrommelde vleugels. Oei, dit is n perfect exemploar. Woar is e bleven?’

Hai swaaide mit zien houd. Aal dichter kwam e bie t glinsternde wotter. Doar op n stengel van niks zat n onneuzel klaain vlindertje. Drij wichter keken tou. Sophia haar inhoakt bie Constance. Georgette dee toch mor eefkes linkerschoun oet. Joa, n dikke bloar. Ze zag t votdoalek. Onder in waal glee vlinderjoager oet en glee veureerst tot aan knijen in t wotter. Vlindertje vloog op en fladderde noar n grode dukdaalf.

Vingerhoud kon zien evenwicht nait bewoaren en strompelde nog wat en verdween in broenege wotter.

Wichter keken eerst kel oet, woar e bleven was. Dou kreeg aine giebels en dou duurde t mor n zetje en laagden ze alledrij. Ze grepen mekoar beet. Dit kwam nait goud.

Vlindervanger kwam nait meer boven. Doar stonden drij vraauwlu op kaant te kieken.

Georgette bedocht zuk nait en sprong mit ieselke gil in t wotter. Ze polterde wat rond en gierde as n moager swien.

‘Meneer, meneer. Oh meneer.’

Beno stapte van fietse òf en vruig wat er was. Derkje vertelde hom dat Vingerhoud in t wotter valen was en nait meer boven kwam.

‘Most hulp hoalen Beno,’ ruip ze.

‘Woar den?’

Derkje speerde noar aanderkaant brug. Doar bie t Veerhoes.

‘Smoor doe mor!’ zee Beno. ‘Doe lopst aalgedureg wat rond te gleren mit dij haalf male klontjeboer. Ik goa vot.’

Hai slingerde zien bain over staang en ree vot. Noa n poar meter keek e achterom en stak zien voest op.

‘Ik heb hom,’ zee Metje. Jaantje huilp heur zuster. Ze trokken haalf verzopen Vingerhoud op waal.

‘Hai leeft nog!’

Der kwam n zeppelin over. Zilverkleureg mit twij motoren. Der ging n roampje open en de piloot bluis n riedel op zien trompet. t Leek op Edelweiss, mor den toch aans.

L. Vingerhoud lag in t gras. Zien heufd lag bie Derkje op schoot. Der luipen troanen. Jaantje stond verbilderd te kieken mit swaarde gleren op heur klaaid. Metje zat as n verzopen kat middenmaank honton.

Ze fluusterde van help noar zeppelin. L. Vingerhoud spijde n bult wotter oet. Boven zien rechteroog zat n beste lub.

Metje schraiwde en fluusterde nogmoals van help en keek rond en dou weer noar boven. Vingerhoud blobberde wat. Trompetter boven in lucht speulde zien stukje nog n moal. En swaaide.