De Polder liggt d’r dump un stumpverdoofd
unner ’t Steerngetinkel, unner d’ rode Blinklüchten
van de hoge Windkrachtmöhlens.
In d’ Feernte schient de Fabrik de Hemel an.
Dat Land lettliekt nu as maakt van hoger Hand,
verlüst sien Symmetrie unner d’
hoge Kuppel van d’ blaudunker Kosmos.
Geen Konturen mehr to sehn
van ’t Menskenwark.
unner ’t Steerngetinkel, unner d’ rode Blinklüchten
van de hoge Windkrachtmöhlens.
In d’ Feernte schient de Fabrik de Hemel an.
Dat Land lettliekt nu as maakt van hoger Hand,
verlüst sien Symmetrie unner d’
hoge Kuppel van d’ blaudunker Kosmos.
Geen Konturen mehr to sehn
van ’t Menskenwark.
Ut de Nachtscharr van de Husen
stappt miteens en Wicht un
kurkhalst hör Verdreet in de
Gööt van d’ Straat, raartreert sacht
un geiht d’r vandöör.
stappt miteens en Wicht un
kurkhalst hör Verdreet in de
Gööt van d’ Straat, raartreert sacht
un geiht d’r vandöör.
Dat Quarteer liggt nu in depe Rüst.
Klik op woorden mit puntjes doaronderHier verschient vertoalen. veur n vertoalen.
Ale dailen van de cyclus Portrett van en Polder bi Sömmerdag:
Prolog | De Sönndag | De Nacht | De Maandag | Epilog
Prolog | De Sönndag | De Nacht | De Maandag | Epilog