Groode Tjariet beukt zuk deur polder
wil t op hol sloagen wotter kwiet
de eerde schokt, störm roast rond hoezen
licht zolders op, breekboar as aaier liggen wie
stoeven smörns as lösroakte vlaigers
de dieken op, zeeën leegvist
worden wie bievangst in aigen netten

t gemoal pompt, waigt, baargt ons ontreddern
aan heur boezem, loost t in massa’s noar zee
wie dreumen van bontbekplevaaiern op d’Malediven
k moak poëzie veur d’fotogroaf van t licht
veur schoapen en groafmachinisten op diek
grondverzet tegen t riezen van n vergrèlde zee
wie mouten voaker duukbrillen op en beder proaten
mit vissen over n hou, woarom en den.