Waddenzee klaauwt ons aan diek,
om t hoes jagt n duvelse wiend.
Minsen en daaier vuilen t krektgeliek:
der is wat kwiet wat nooit ain viendt.

Geld maint dat wie hier nait pazen,
toukomst staait swaart ien kraant.
Schone handen bomzen op glazen:
willen ons lief, ons leven, ons laand.

Mor bie ons achter veurdeur
zingen zai zaacht over n laive hond
en kleuren regenbogen zunder geel;

puntenslieper vot, alens overdeel.
Wereld is veur hom, heur en heur.
Zai worreln t thoes ien roege grond.