Groode Tjariet beukt zuk deur polder wil t op hol sloagen wotter kwiet de eerde schokt, störm roast rond hoezen licht zolders op, breekboar as aaier liggen wie stoeven smörns as lösroakte vlaigers de dieken op, zeeën leegvist worden wie bievangst in aigen netten t gemoal pompt, waigt, baargt ons ontreddern aan heur boezem, loost… Continue reading →

Mien orthodoxe kapster oet Irak het heur neusbaintje rechtzet wie kaizen kleur, binnen t ains over discriminoatie en nederland is vol mit fietsenrekken t gehaaim van n ooglidcorrectie de goie fysionomie van heur man as ze de föhn pakt verschient vluchtgedrag as k heur vertel dat ik mien vraauw bemin hou zukswat op mien kleurspoulen… Continue reading →

Ast doe mie roupst van over d’horizon hoal ik d’hemel deel stroom onder verboasde koienogen beuk de bomen, trek bloaren lös streel ze tot mitgoan ik meander tussen vogelkedoavers, verward in plastic en verwaaide kraantenkoppen sleep takken aan, raster twiegen moak n wiede kom mit spaigels zwaai vaaierkaant vanòf de wanden noar miezulf en noar… Continue reading →

Wie breken op, wie bloaten, runnen ons koppen achternoa achter dwaarse pupillen hoezen nog de waaiden in tussentied schokt de grond, verloaten rötten ons roakt n wegennet stremd, rinkeln vannijs telefoons brekt de Noordzee deur, klappen politici dicht en dörpen in mekoar, stiegt grondwotter boven groaven zakken Romaanse kerkjes godvergeten weg, zwiegt Buxtehude start aal… Continue reading →

de boerin is muid, heur holtwaal woekert t dak zakt deur, zai holdt sanseverias en iemen en de vitroages tou stemmen trekken deur t achterhoes rond handvatten hangt nog de slagkracht van n grip, geuren van swait de sege trekt heur aan n taauw de mörn in in roze tule stoan knijdaip heur peerden contoeren… Continue reading →