Hai draaide deur van t slöt en mit n groots geboar draaide hai ook t widde bredje om.-Open-, ston der mit dikke vaarfletters op. Nou kon elk mor kommen. In zien galerie. In zien aigenste galerie. Hai keek noar boeten mit aarms overmekoar. t Was wel nait de drokste winkelstroat, mor t kon der mit… Continue reading
Posts by Jan Huttinga
Jan Huttinga
Thoeskomst
’t Spiet mie Alda,’ zee de man mit brommerhelm op. ‘Hai dut niks meer. Ik snap der niks van. Hai is lest nog hailmoal noakeken.’ Langzoam kwam e weer in t ìnd en veegde zien haand òf aan zien spiekerboksem.t Wuir aal dokeg en in twijduustern konst weg nait goud meer zain.Alda zedde zien rolkovver… Continue reading
Jan Huttinga
Station Heveskes
t Was n ritje van zes menuten. Traain stopte zo as altied op t station van Delfziel. Elk dij over was as passagier stapte oet. t Was votdoalek overaal leeg. Dommit zol machinist noar veurkaant lopen van zien traainstel en weerom rieden noar Stad. Ik hoalde de broene enveloppe teveurschien bekeek de braif nog n… Continue reading
Jan Huttinga
Oepke
L. Vingerhoud keek noar de drij vraauwlu bie hom in t gras. Derkje, Jaantje en Metje. Doar lagen ze laankoet. Ze waren muide van t lopen. Hai bekeek ze stuk veur stuk. t Waren toch gain noamen veur zukse schiere wichter. Constance, Sophia en Georgette dat kwam hom beter veur. Eerst waren Constance en Sophia… Continue reading
Jan Huttinga
Witbek
‘Wat is der wel nait?’‘Der schoot mie wat in de zin. Dat blift den wat hangen.’‘Slim?’‘Ach nee, ik wait t nait. t Wil nait echt weg oet mien kop.’ ‘Vertel! Mout ik buusdouk der bie pakken?’ ‘Ach, wait ik veul. t Is van zo laank leden, mor toch …’ ‘Och heden, nee. Opa vertelt. Hest… Continue reading
Jan Huttinga
Ik trek mie nauw eefkes naargens wat vanaan
Ik las t bie Tommy Wieringa in NRC (1 mei 2021) en eerder aal aargens aans. Spellingsregels binnen te ingewikkelt. Wie zollen mit dat gedauw te elietair wezen. Veuls t Noordeuropees en nog zukswat. Minsen oet aander kulturen en minsen mit genog hazzens mor dei slecht onderwies volgt haren, kwamen zo votdoolek op achterstant. In Kingston… Continue reading
Jan Huttinga
Hervert
‘Alide, Alide, k denk dat k der aine heb. Zet bezzems mor kloar. Hai is wat wie zuiken. In t openboar ontkennen dat wie bestoan. Dij pakken wie, dij zellen wie n lesje leren.’ Alide schudde heur witgrieze hoar en bleef onbewogen zitten. ‘Nee, Elsbet, wie binnen der nog nait kloar veur. Doe waist wat der… Continue reading
Jan Huttinga
Tulp
Tulp stapte over drumpel. n Grieze koamer. Ales in ambtenoarengries. Toavel mit twij stoulen, ook versleten gries. Gries mit vlekken. Systeemplafond mit deurzakkende grieze ploaten. Hier en doar vrumde broenege vlekken van lekwotter. Ambtenoar wees: ‘Goa doar mor zitten. Dit is aalmoal nait officieel, mor ik wil groag t verhoal heuren. Begriep je?’ Ambtenoar keek… Continue reading
Jan Huttinga
Vrumd
Der was allenneg n kronkelboom. Aine dij schaif wegwaaid was bovenin. Takken grepen noar horizon, woar niks was as leegte. t Was hom onduudelk wat voor soort boom t was. Hier en doar zaten nog wat bloaren. Hai dee zien rugzak òf en luit hom in t geelgraauwe gras plovven. Hai kreeg zien buusdouk. Dou… Continue reading
Jan Huttinga
Mien Grunneger gevuil
Veur mien zeuventegste verjoardag heb ik n Grunneger vlaag op t liestje zet. Ik zag ain liggen van ongeveer n meter bie n haalve meter. Dat mout groot genog wezen. n Grunneger vlaag haar ik al wel, mor dat was zo’n lutje ding. Zo groot as n vel pepier. Dou wie nog in onze knientjesdoagen waren, flabberde… Continue reading