ien dit kolle veujoar, dizze kille moand lopt ales oet om moeke eerde zuitjes op te waarmen dij zaachthaaid omaarmt de scheuren ien heur schors, weert t breken van brieke loten, broene takken kleuren greun, heur moerbei gruit, dij vörmt n knop woaroet t leven wereld ien springt, heur viegeboom bluit n voldegen vrucht, net… Continue reading →

as polderweg mie mitlopt noar dij stee woar of ik wezen wil din bestoeft het voel mien ogen zo slim, dat t wotter geutjet, wast en kweldert dat t reert mor Grunnegers, dij reren nait zai kieken ien leegte, vert’ en vot en waiten dat t wotter oet heur binnenste boetendes allinneg stroomt ien haart… Continue reading →