Joen toal paasde joe as n jas dij waarmte geft bie winterdag en bie regen t lief dreug holdt, woar wind gain vat op krigt. Joen woorden steveg as bakstain, zinnen staark as muren van n hoes, klonken mie in d’oren as wat over was van aander tied en aander oord. Tougelieks spraken joe tegen… Continue reading →

Hai lusterde noar t giebeln om hem heen, dronk zien glas leeg en kneep zien ogen dicht tegen zun dij langzoam achter de hoge hoezen stommelde. t Gekwetel van de kwakganzen, de fiebelkwinten van de fliemstriekers, muid wer e dervan en mieterg. Vrienden werden altied vrumden wanneer doenighaid indoalde en schaauw in duuster versmoorde. Zunder… Continue reading →