n Olle jas

Joen toal paasde joe as n jas
dij waarmte geft bie winterdag
en bie regen t lief dreug holdt,
woar wind gain vat op krigt.
Joen woorden steveg as bakstain,
zinnen staark as muren van n hoes,
klonken mie in d’oren as wat over
was van aander tied en aander oord.
Tougelieks spraken joe tegen mie
n twijde toal, hoog mor kold,
dij k wel verston mor nait vuilde,
dij mie voak laangs hoed òfglee.
Op n dag gingen ie noar overkaant.
k Zai joe nog kleumend op brug stoan
veurdat ie in t wiede laand verdwenen
en joen woorden as damp verwaaiden.
Inainen leek ales loos en leeg
en van gain betaiken. Sunt dij dag
waait en draait wind, komt zun op
en gaait e onder, stroomt daip noar zee.
Aaltemet droag k nou joen olle jas.
Dij zit mie veuls te roem om scholders,
maauwen binnen te laang en knopen vot,
mor in de stof roek ik nog joen sproak.