Ien t spiegeltje zie k Marieke n beetje schoeven op e achterbaank. Ze wiet dat ze heur ienholden moet noa mien drokke waarkweek en gelukkeg zeurt ze vanmiddag niet. Aander vrijdoagen voak wel; meest geliek bij t ophoalen begunt het al en gijt t over eten of dörst of school of heur mamme of wiet ik veul. Nou heur k niks, nou zit ze noast heur rooie weekendtas en holdt e hiele reis n knuffelbeer op schoot. Ze wacht geduldeg tot we der bennen.

Op t roeme manegeterrein parkeer k noast n riegje fietsen en help Marieke met t omkleden: n boksem veur t peerdrieden, n trui en nije swaarte stevels het heur mamme apart ien n grote plastik puut boven ien e tas doan. n Cap kin ze vast dizze eerste keer wel lenen stijt op n briefke wat ok ien die puut zit. Ik loat het pepierke votwaaien, met opzet.
Bij n groepke wichter wat veur n deur stijt, loat ik Marieke achter, zo wil zij het en ik vien t al laang best. Sanne uut heur klas is één van dat groepke zie ik, dat zel t wel weden. Zulf kuier ik weerom noar de auto en stap ien. Geliek hoal k het tillefoontje uut e buus en goa post bekieken, mor nee, t is niet veul biezunders en ik druk het ding uut.
Denkelk duurt dat peerdrieden n uur, ik har t zonet vroagen moeten, en k besluut zo laang n beetje rond te kieken. t Parkeerterrein is onverwacht waarm en n beste streep zun valt laangs het schuurdak op e rieg wichterfietsen en schampt mien auto. t Colbertjaske doe k uut en mik dat op e achterbaank, t valt krekt over de weekendtas en e beer.
Der bennen gien aander olders om eefkes met te proaten en doarom loop ik t endje noar de weg en dan weer terug noar t parkeerplak. n Hond scharrelt bij de openschoven grote staldeuren en zomor fluit ik; t beest droaft noar me toe en wrift stief tegen mien been. Misschien komt nou hoar an die boksempiep, mor ik loat het dier geworden. De hond lopt n poar stappen noar de stal, kikt om, liekt op mij te wachten en och, ik kuier doarom mor achter hum aan.
An weerskaanten van t brede gaangpad bennen hokken en ien elks doarvan stijt n peerd. Het eerste peerd boegt rusteg over t haalve deurke as ik der laangs loop en ik leg mien haand tegen zien snoet. Ok bij n volgend peerd doe k het en bij n aander klop k op zien haals. Der kringt n beetje stof omhoog zie ik.
De hiele rieg peerden goa k bijlaangs: stevege, waarme beesten bennen t. En ientussen wiet ik dat t n goed weekend wordt met Marieke; domt patat hoalen, vanoavend kinnen we n film kieken en misschien mörn gewoon noar t bos. t Verboasde me eerst dat Marieke juust dat mooi viendt, mor nou snap ik heur.

Achterien e stal wil k omdraaien, mor k zie ieneent n endje rechts n grote bak woar n koppeltje peerden achter nkander aansjokt. Aalmoal hemmen ze n zulfde soort wichtje op e rug. An n blaauwe cap herken ik Marieke, ze zit op n moager wit peerd. Ik wil heur niet òfleiden en loop de stal weer ien. Of toch niet, ik draai me vannijs om, want k heb argens wat bekends zien.
Midden ien e grote bak stijt Anna. Of één die veul liekt op Anna.
n Grote vraauw stijt ien t geel-broene zaand, heur pluushoar wringt ien n steert van achtern uut n voalblaauw petje. Heur gezicht kin k niet goed zien, mor ik zie heur handen; n zweep met n laang koord het ze ien e rechter en e linker holdt ze tegen de heup.
Die handen, die waarkhanden vuul k ieneent weer om mien scholders, de doemen an e veurkaant. De òfdruk zie k aanderdoagsmörns nog. Ik was me an heur wastoavel en duur amper noar mien spiegelbeeld kieken, mor ik moet wel kieken noar mien scholders, noar mezulf, noar de veurbijvlogen nacht.
Aander nachten kwammen, doagen, weken zulfs tot het uutdoofde. Ik liet het uutdoven.

Vremd licht ien e kop slof ik noar de auto en ien e glimmende deur zie ik me aankommen: n old worden, host koale man, de moagere aarms zwaaien noast zien dik lief. Ik kiek, ik moet wel kieken.
Zomor schop ik n deuk ien e autodeur en t spiegelbeeld knikt haalf vot. Dan hoal ik diep oadem, vuul dat e lucht mien longen beriekt en schop met e aander voet n tweede deuk. Het beeld is nou hielemoal vot.