Posts by Tonko Ufkes

Toch

Ieneent valt e middagzun op e beide bultjes en van òfstand lieken het twee ronde heuvels midden op t grune gras. Ok Liesbeth krigt ien e goaten wat of ze moakt het en n brede glimlach verschient om heur mond. Veurzichteg lijt ze ombeurten nij blad op e ene en nije takjes op e aander… Continue reading

Noar de meeuwen

De enorme vlakte mul zaand strekt hum uut noar t wotter en waaiert noar links en noar rechts. Fiene voetstappen goan over duuntjes die deurlopen tot de zee, ver vot. Vlakbij, op t dak van t straandpaviljoen, krijst n zilvermeeuw met lange uuthoalen, zien kop boegt doarbij van achtern noar veuren en terug bij n… Continue reading

Met achttien

Ien e waarme wiend lopen we vanòf de leste hoge duun noar t straand en e zee. Op dizze vroege julidag bennen der amper mensen op t eilaand en hier – zo ver noar t oosten – bennen we de enegsten. Onderweegs hierhìn liep mien kleindochter nog gewoon n poar meter veur me, mor nou stoeft ze… Continue reading

Eén – twee

Vandoag is t de dag.        Ien dit vroege mörnlicht kin k alle schroeven en moeren goed zien – zulfs zunder leesbril – en ik beweeg niet meer: Mien benen stoppen met droaven en mien aarms stoppen met drukken en trekken. Het is kloar, het is gewoon kloar en ik stap van t loopapperoat, wis me t zwit… Continue reading

Twee iendrukken

Ien t spiegeltje zie k Marieke n beetje schoeven op e achterbaank. Ze wiet dat ze heur ienholden moet noa mien drokke waarkweek en gelukkeg zeurt ze vanmiddag niet. Aander vrijdoagen voak wel; meest geliek bij t ophoalen begunt het al en gijt t over eten of dörst of school of heur mamme of wiet… Continue reading

Noa de iesvogels

Hier moet het weden. Veur de wissegheid pak ik de toestuurde gegevens der vannijs bij en t liekt goed: “De 2e ienham van t meer, ongeveer woar de weg en t fietspad splitsen en dan bij de wotterkaant n endje rechts. Zo’n 20 meter.” Het is n mooi grasveld tussen de bomen; van t fietspad… Continue reading

Veur nou & veur de oardegheid

t Is al weer dik viefteg joar leden dat Jan Boer (1899-1983) zien boek Aanzain en wezen van ’n moudertoal uutkwam. Dichter en schriever Jan Boer zag toen, ien 1961 de toekomst van ons toal somber ien. Op t één-noa-leste blad stijt het zo: “Nee, tied doar wie nou ien leven, laint zuk nait best… Continue reading

Soamen

We bennen heur al n endje veurbij as Geert ienholdt en zien rug recht. Ik moet doarom ok omhoog. Hij remt en draait met n schaarpe boog om, ik loat me uutvieren, wacht eefkes en scheuvel dan laangzoam terug. Geert stijt n zetje met één te proaten, n wicht ien n felkleurde trui en met… Continue reading

Delen

Zaacht wor k ien e zied prikt. Geliek hol k mien haand noar achtern en der wordt n briefke ienlijt. Onder t toavelblad vol k het pepierke open en lees: “ik heb wat om te delen.” Roelof noast me het t bliekboar ok lezen en fluustert ien mien oor: ‘Klarie, t komt van Klarie!’ Meteen… Continue reading

Deurgeven

(Mien eerste Facebookcontact) Klokslag haalf acht wor k veur de wekker wakker en ok al komt licht deur de gerdienen, vanmörn blieven die dicht. Gelukkeg is t weer zotterdag. Krek as aans goa k van berre, was me, loat e doeven en pieken der uut en eet even wat. An t aanrecht poets ik mien… Continue reading