wacht mor kindbaalkeduuster as nouzel t nait blievent wordt gaauw aansdou mor denken om mien woorden werachteg staarvenswoaraanderdoags brook zunne deurt dichte dek van wolkerijmit zo’n krachtof mos zai kostdermit binnenhoalen stroalde zunnedeur kindertroanen hènlösde voele vegen opvan graauwtoetwaangen te vroug is zaimien moe opnomendeur t liggoamvan d’hemelmit open aarms ik was gain kind meer

  Ootje is muid, hangt op baank, aarms wied en bainen op toavel. Zai binnen weer vot, de graimerds, de lutje grieptengels mit heur griebels. Heur glerege bakhanden op t glas beduden nog hou mooi t was.

Moi laive sjenie,zegt zai tegen heur man,mor dij het laiver rust. Din leest hai wiederien bouk over klokkendoar radjes ien draaienen askes ien glìnstern. Rust of nait,zai klaauwstert op zien knijdij opzied sakt.En zai vaalt. Wat, sjenie!Speuls doe laiver mit klokjes en traintjes?Mout dien vraauw die eerst beloagen?Doe mit dien snode kop,doe ezel, dom knien.

n Leste smok. Doar gaait zai hìn mit heur kovver vol mit dreumen. Moeke dwoalt deur t hoes dat inainen te groot is en te stil. Diggels van heur kinderjoaren in heur koamer: verweesde poppen, vergeelde posters, n stoapel bouken en n spaigel woaruut zai verdwenen is. Zachies sloet zai deur: eerste tied boudel mor… Continue reading →