Mien oma haitte Lammechien. n Noam woar zai nait biester wies met was. Zai was in heur ogen opscheept met n lammenoadege noam. Zai wól nait vernuimd wezen noar n lam, n lut schoap, n dom baist. Gelukkeg wer zai op t dörp slicht vraauw nuimd. Vanzulf dat zai telefoon opnam met dij noam: vraauw Diekemoa.
Dou zai older wer, kreeg zai sukkerzaikte. Best wel slim, want zai hil van zuit. Zai mos der mit noar t zaikenhoes in stad. Doar wolden zai bie inschrieven waiten, wat of heur veurnoam was. Veurzichtjes neumde ze allenneg heur veurletter. Zuster vruig nait deur. t Was goud.

Loater vonden wie in heur noaloatenschap n pasje en lazen doarop heur noam, n nije noam: Elle Dijkema. Dat kwam ons vrumd over, tot wie begrepen dat dij zuster van toun van heur, op zien Grunnings oetsproken letter, n Franse noam moakt haar. As oma dat waiten haar – zai sprak mor ain toal – haar zai dat vast schier vonden. Mor t schierste was, vonden wie, dat zai in lest van heur leven deur Hollandse dokters in heur aigen toal oproupen wer.