Ien zien oproupbraif ston dat Bosman hom melden mos bie de òfdailen zulf, nait meer bie receptie. Zai haren aal zien gegevens al. Hai ston doarom bie n elektronische zoel veur wachtkoamer. Doar mos e zien braif scannen loaten en t apperoat spijde – net as ien n parkeergarage – n pepierke oet mit zien noam derop… Continue reading →

t Was ien t laangste van doagen. Bosman ging op bezuik bie zien olle taan’ Griet ien t verpleeghoes. Sinds kort mog taande weer ainmoal ien week bezuik hebben. En zo kon Bosman ook n moal bie heur kommen. Op òfsproak en veur n uur. Hai von aal dij coronamoatregels wel goud, mor hai vergat… Continue reading →

Bosman zat bie toavel veur t grode roam. En hai dee haildaal niks. Hai wol der aigelk wel wat voaker oet, mor om verschaaiden redens bleef e aal meer ien hoes. Desondanks was t n aangenoam gevuil om gainain tot last te wezen of te kort te doun, zo as e hier zat bie grode… Continue reading →

Veur heur mag t wel oflopen wezen. Der zit toch nait veul meer ien veur heur. En as t den zover is, den wel geern n kaalme overgang. Laiver gain doodsstried. Op n dag as ze ien boeten lopt gewoon veur wiend aan votdrieven en noar hemel voaren. Dat zol ze wel willen. Ze kikt… Continue reading →

Lös aarbaider Klaus, boer Eendhoezen haar hom veur oogsttied n poar weken huurd van kobbel*. Zien veurnoam was onbekend, of wàs dat meschain zien veurnoam? Der was wel meer bie hom onbekend. Hai kwam nait van hier, was nait kerks en kon viefendareg, mor net zo goud viefenviefteg wezen. Hai haar n brokkel gebit, broen… Continue reading →

t Begunt te graauwen, stroatlichten bennen al aan en ook ien summege hoezen braandt licht. Ol man het thermostoat van verwaarming omhoog doan, hai is kold en huverg. Hai zit ien n luie stoul mit koptillefoon op. Op zien cd-speuler draait de zesde symfonie van Bruckner, twijde dail, Adagio, sehr feierlich, langsoam en hail plechteg…. Continue reading →