Kwammen te t Noorden oet over wotterlopen, van Witte Zee noar Swaarte, handel achternoa, veur doezend joar of wat. Gaven as eersten heur noam aan stee om te wonen: Kyiv Roes, veurloop van Ruzzen. Muiken zuk braaid, vèr t Oosten in, òftakkend, vermennegvuldegend. Dailden komòf, toal en gebruken, menaaiers van leven, aan staarven tou. Vuilen… Continue reading →

Hom doar k mit aan dennebosraand speulde, dij mit mie fietsen dee om hoavendam; hom doar k aal mien buuscenten mit dailde, dij mie veur t aldereerste d’oam benam; hom dij mien geluk veur ooit verbeeldde, de voader noa, in smachten en in gram; hom doar k ale zeeën mit bezaailde en din de honger… Continue reading →

Zun aal leger, dij aal deger, haarfst op t laand: zien baiten kwiet mot de boer, t is tied, t is tied! Graauw van eerde, gries van sliek kommen vouers aan d’febriek: roege boudel raauwe worrels veur de kwere witte korrels. Gobbel-gobbel broest en bobbelt wat oet wiede wiedten stobbelt. Woagens loaden, woagens koal, wegen,… Continue reading →

Ik haar n jeepke in t zaikenhoes, dij het mie d’ain of d’aander geven mor gainent wos t. Ik was weer thoes en jeepke was op t zoaltje bleven. Mien pappa het gain braifke schreven, mien mamma zee wat konkelfoes, t was nait van mie of mor veur even – en mien vertraauw was glad… Continue reading →

Onmeugelk, ales te vertellen, zo as t woarom van dij òfslag en hou of opgebroken weg in t Pools heurde noar Latijn. Oekraïne, ain van dij kaanten, dij kin je mor zo nait op. Het huifde ja ook nait New York te weden, gain Noorder- licht; ik wol gewoon de blaauwste blaauwtjes vinden bielaangs t… Continue reading →

Ik wol nog wel, och, wol nog wel mit die de verste verten in. Gingen wie tazzen pakken veur aan raais, vonden beelden weer: uterste oorden heveg in flodders van gedachten. En leste koarten, aal noar tot woar of t gaait om pad beraaiden, holvast veur wat der over is aan achterblievers of dat der… Continue reading →