En as t stil is om mie tou luster ik: ‘Den,’ zegt mien moeke,  ‘wanneer wie swiegen sprekt eerd. Dei zegt genog.’

Waddenzee klaauwt ons aan diek,om t hoes jagt n duvelse wiend.Minsen en daaier vuilen t krektgeliek:der is wat kwiet wat nooit ain viendt. Geld maint dat wie hier nait pazen,toukomst staait swaart ien kraant.Schone handen bomzen op glazen:willen ons lief, ons leven, ons laand. Mor bie ons achter veurdeurzingen zai zaacht over n laive honden… Continue reading →

wacht mor kindbaalkeduuster as nouzel t nait blievent wordt gaauw aansdou mor denken om mien woorden werachteg staarvenswoaraanderdoags brook zunne deurt dichte dek van wolkerijmit zo’n krachtof mos zai kostdermit binnenhoalen stroalde zunnedeur kindertroanen hènlösde voele vegen opvan graauwtoetwaangen te vroug is zaimien moe opnomendeur t liggoamvan d’hemelmit open aarms ik was gain kind meer

  Ootje is muid, hangt op baank, aarms wied en bainen op toavel. Zai binnen weer vot, de graimerds, de lutje grieptengels mit heur griebels. Heur glerege bakhanden op t glas beduden nog hou mooi t was.

Moi laive sjenie,zegt zai tegen heur man,mor dij het laiver rust. Din leest hai wiederien bouk over klokkendoar radjes ien draaienen askes ien glìnstern. Rust of nait,zai klaauwstert op zien knijdij opzied sakt.En zai vaalt. Wat, sjenie!Speuls doe laiver mit klokjes en traintjes?Mout dien vraauw die eerst beloagen?Doe mit dien snode kop,doe ezel, dom knien.

n Leste smok. Doar gaait zai hìn mit heur kovver vol mit dreumen. Moeke dwoalt deur t hoes dat inainen te groot is en te stil. Diggels van heur kinderjoaren in heur koamer: verweesde poppen, vergeelde posters, n stoapel bouken en n spaigel woaruut zai verdwenen is. Zachies sloet zai deur: eerste tied boudel mor… Continue reading →

Mien femilieis mien toal.Wereld kwamaan toaveldou moekeoetstokte houof opstandin hongarije –russische tanksin stroatenvan boedapest – en loater nogcubacrisis – russische rakettenop schip in caribischwoater – ok onsaanbelangdeaan haandvan foto’s inkraande. Maalvretenwereld wasboeten. Thoesharen wie onstoal, waarmteen genogtte eten.

veur woar ik omzwien is gien wegenkoart ik zie wel woar ik mij begeef ben hier nooit west en wiet gien pad nachts sloap ik sums ien n olle stookhut onner n brug bij zummerdag t ken mij niks schillen, k wiet enkel dat ik goan moet woar mien bienen mij droagen; ben naargens thuus,… Continue reading →

Koap hangt stil noast mie in de wind, likt te wachten tot e woorden vindt veur alens wat hai wait van zee en laand, t zolte wiedeln en t schaarpezaand.   Achter mie trekt boot n schoemend spoor en lost hoaven langzoam op in dook. Hoog boven dunen wacht aargenswoar stoar blind en swiegend de… Continue reading →

nait zo moar t vermouden van braand stichten hoesholdelk geweld daklooshaid mor juust t opainstoapeln van aigentiedse ainzoamhaid betaikent zok ien dunderslag ien weeromstoit verbastert tot onaanpaast gedroagen tot aan hoast dood moakend tou‘en doarom is besloeten n kwezzie van verhoezen ien joezulf n zuiken noar joen aigen vaierkant joen aigen oethaauwen boom mit spiedelk… Continue reading →