Mien femilieis mien toal.Wereld kwamaan toaveldou moekeoetstokte houof opstandin hongarije –russische tanksin stroatenvan boedapest – en loater nogcubacrisis – russische rakettenop schip in caribischwoater – ok onsaanbelangdeaan haandvan foto’s inkraande. Maalvretenwereld wasboeten. Thoesharen wie onstoal, waarmteen genogtte eten.

veur woar ik omzwien is gien wegenkoart ik zie wel woar ik mij begeef ben hier nooit west en wiet gien pad nachts sloap ik sums ien n olle stookhut onner n brug bij zummerdag t ken mij niks schillen, k wiet enkel dat ik goan moet woar mien bienen mij droagen; ben naargens thuus,… Continue reading →

Koap hangt stil noast mie in de wind, likt te wachten tot e woorden vindt veur alens wat hai wait van zee en laand, t zolte wiedeln en t schaarpezaand.   Achter mie trekt boot n schoemend spoor en lost hoaven langzoam op in dook. Hoog boven dunen wacht aargenswoar stoar blind en swiegend de… Continue reading →

nait zo moar t vermouden van braand stichten hoesholdelk geweld daklooshaid mor juust t opainstoapeln van aigentiedse ainzoamhaid betaikent zok ien dunderslag ien weeromstoit verbastert tot onaanpaast gedroagen tot aan hoast dood moakend tou‘en doarom is besloeten n kwezzie van verhoezen ien joezulf n zuiken noar joen aigen vaierkant joen aigen oethaauwen boom mit spiedelk… Continue reading →

dij klaai, dij modder en t stro, zai bakken vaast aan zien bestoan, beduden t pad, n raais ver onderwegens, woar aal zien stappen zo staark, oprecht ien terra’s flinterg greunschild’ stoan, zien blik op wiedte, op t ende richt dij klaai, dij modder en t stro, zai vörmen zien oetkiek, en zien oard, bestopten… Continue reading →

Aansloagen.Zai gilt en giertmit haanden hoog noar d’offikkende helvan de vuurzeehemelom n flaauwe glaansvan heur pasgeboren, ainegst kind. Tussen puun van gebaauwenstroekelt zai over stainenmit hènter en twènterlözze aarms en lözze bainenklampt zai ontwrichte wezens aanvan help, help mie in vredesnoam zuikennoar mien pasgeboren, ainegst kind.                Zai boegt zokover t kettentjeom kinderhaals,drokt heur gezichtein verbraande… Continue reading →

Kiek ais noar dij trekvlinders. Wat binnen dij baisjes wat maans! Zai trekken over Frankriek hin, mor spreken gain woord Fraans.

Wat aans kon k doun om Victoria Amelina te gedenken. k Was in Brussel dou zai in Kyiv heur begraffenis haar. Haar nait zo wezen mouten, veur heur nait en doezenden meer dij as soldoat of deur op n stee te wezen woar Ruzzen t op begrepen haren. Mor Victoria Amelina was ok n belofte,… Continue reading →